[ویکی فقه] تقیید اثباتی به تحدید شمول یک مفهوم در مقام اثبات و دلالت اطلاق می شود.
تقیید در دو مقام متصور است:۱. مقام ثبوت یا عالم واقع؛ ۲. مقام اثبات یا عالم دلالت دلیل.تقیید اثباتی، به این معنا است که افزون بر لحاظ کردن قید در عالم ثبوت، لفظ یا دلالت کننده دیگری که در عالم اثبات نیز بر قید دلالت می کند، در کلام آورده می شود، مثل این که مولا بگوید: «اکرم العالم» و بعد از آن برای تقیید مفهوم عالم دلیلی (لفظی یا غیر لفظی) بیاورد و بگوید: «اکرم العالم العادل».
تقیید در دو مقام متصور است:۱. مقام ثبوت یا عالم واقع؛ ۲. مقام اثبات یا عالم دلالت دلیل.تقیید اثباتی، به این معنا است که افزون بر لحاظ کردن قید در عالم ثبوت، لفظ یا دلالت کننده دیگری که در عالم اثبات نیز بر قید دلالت می کند، در کلام آورده می شود، مثل این که مولا بگوید: «اکرم العالم» و بعد از آن برای تقیید مفهوم عالم دلیلی (لفظی یا غیر لفظی) بیاورد و بگوید: «اکرم العالم العادل».
wikifeqh: تقیید_اثباتی