تقی الدین مقریزی ( ۱۳۶۴ - ۱۴۲۲ ) ( نسب کامل: تقی الدین ابوالعباس احمد بن علی بن عبدالقادر بن محمد مَقریزی ) تاریخ نگار برجستهٔ مصری در دورهٔ مملوکی بود. [ ۱]
پدر مَقریزی، از محله ای به نام مَقارزه از بعلبک بود که به مصر مهاجرت کردند. تقی الدین در ۱۳۶۴/ ۷۷۶ در قاهره به دنیا آمد. ابتدا به پیروی پدربزرگش حنفی بود، اما پس از درگذشت او به فقه شافعی روی آورد. سپس به مذهب ظاهری گرایش پیدا کرد. در سال ۱۳۸۷/ ۷۸۹ به حج رفت. آنجا از علمای حجاز علم آموخت و پس از بازگشت از حج، قاضی شافعیان مصر شد. به منصب محتسب قاهره و منطقه دلتا نیز رسید. واعظ مسجد عمرو عاص شد و پیشوای مسجد حاکم گشت. مدرس حدیث در مدرسهٔ مؤیدیه نیز برگزیده شد. پس از سال ۸۷۰ قمری، در خانه اش برنشسست و به تألیف همت گماشت. در سال ۱۴۳۱/ ۸۳۴ دوباره همراه خانوده اش به حج رفت. مقریزی پس از یک دوره بیماری طولانی، در ۲۷ رمضان ۸۴۵ در قاهره درگذشت.
مقریزی آثار زیادی از خود برجای گذاشت، برخی از آثار او بدین قرارند:
• المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار: مشهور به خطط
• السلوک لمعرفة دول الملوک
• النزاع و التخاصم فی ما بین بنی امیة و بنی هاشم
• اغاثة الامة بکشف الغمة
• عقد الجواهر الاسفاط فی ملوک مصر و الفسطاط
• اتعاظ الحنفاء باخبار الائمة الفاطمیین الخلفاء
• الخبر عن البشر
• شارع النجاة
• الاوزان و الاکیال الشرعیة
دخترش «مریم» به علم حدیث روی آورد. از ابراهیم بن اسحاق آمدی و شش تن دیگر از علما اجازهٔ نقل گرفت ( دانش آموخته شد ) . در ربیع الثانی ۸۲۶ق در مکه درگذشت و قبرستان معلاة دفن شد. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپدر مَقریزی، از محله ای به نام مَقارزه از بعلبک بود که به مصر مهاجرت کردند. تقی الدین در ۱۳۶۴/ ۷۷۶ در قاهره به دنیا آمد. ابتدا به پیروی پدربزرگش حنفی بود، اما پس از درگذشت او به فقه شافعی روی آورد. سپس به مذهب ظاهری گرایش پیدا کرد. در سال ۱۳۸۷/ ۷۸۹ به حج رفت. آنجا از علمای حجاز علم آموخت و پس از بازگشت از حج، قاضی شافعیان مصر شد. به منصب محتسب قاهره و منطقه دلتا نیز رسید. واعظ مسجد عمرو عاص شد و پیشوای مسجد حاکم گشت. مدرس حدیث در مدرسهٔ مؤیدیه نیز برگزیده شد. پس از سال ۸۷۰ قمری، در خانه اش برنشسست و به تألیف همت گماشت. در سال ۱۴۳۱/ ۸۳۴ دوباره همراه خانوده اش به حج رفت. مقریزی پس از یک دوره بیماری طولانی، در ۲۷ رمضان ۸۴۵ در قاهره درگذشت.
مقریزی آثار زیادی از خود برجای گذاشت، برخی از آثار او بدین قرارند:
• المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار: مشهور به خطط
• السلوک لمعرفة دول الملوک
• النزاع و التخاصم فی ما بین بنی امیة و بنی هاشم
• اغاثة الامة بکشف الغمة
• عقد الجواهر الاسفاط فی ملوک مصر و الفسطاط
• اتعاظ الحنفاء باخبار الائمة الفاطمیین الخلفاء
• الخبر عن البشر
• شارع النجاة
• الاوزان و الاکیال الشرعیة
دخترش «مریم» به علم حدیث روی آورد. از ابراهیم بن اسحاق آمدی و شش تن دیگر از علما اجازهٔ نقل گرفت ( دانش آموخته شد ) . در ربیع الثانی ۸۲۶ق در مکه درگذشت و قبرستان معلاة دفن شد. [ ۲]
wiki: تقی الدین مقریزی