تقی الدین سروجی
لغت نامه دهخدا
دانشنامه عمومی
تقی الدین، عبدالله بن علی سروجی ( ۱۲۲۹ - ۱۲۹۴م ) ( نسب: عبدالله بن علی بن مُنجِد بن ناجد بن برکات ) صوفی و شاعر شامی در سدهٔ هفتم هجری بود که بیشتر در مصر زیست. او زبان و ادبیات عربی و دیگر علوم ادبی را آموخت اما سلوک تصوف براو چیره شد. او به زیبادوستی همراه عفت روی آورد، شعرهایش نیز صوفیانه توصیف شده است. [ ۱] [ ۲] [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
wiki: تقی الدین سروجی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید