تقی الدین
لغت نامه دهخدا
تقی الدین. [ ت َ قی یُد دی ] ( اِخ ) مکنی به ابوالعباس. احمدبن الشیخ المحدث کمال الدین محمدبن محمدبن حسن التمیمی از معارف زمان خود بود. او راست : حاشیه بر مغنی. حاشیه بر شفا. شرح النقایه فی الفقه و جز اینها. وی در سال 872 هَ. ق. درگذشت و رجوع به حسن المحاضره فی اخبار مصر و القاهره صص 218-220 شود.
تقی الدین. [ ت َ قی یُد دی ] ( اِخ ) ابن محمدبن عبدالمومن الحصنی الحسینی مکنی به ابوبکر. از فقهای دمشق بود. به حصن که از قراء حوران است نسبت دارد او را تصانیف فراوان است از آن جمله : کفایة الاخیار. تخریج احادیث الاحیاء و تنبیه السالک علی مظان المهالک. وی در سال 829 در دمشق درگذشت. ( از اعلام زرکلی ج 1 ص 153 ).
تقی الدین. [ ت َ قی یُد دی ] ( اِخ ) ابوبکر احمدبن شهبه دمشقی. رجوع به ابن شهبه شود.
تقی الدین. [ ت َ قی یُد دی ] ( اِخ ) عباس بن احمدبن عبیدالربعی. از دانشمندان است. وی در سنه 605 هَ. ق. در دنیسر متولد شد و در علم پزشکی و ادب بحد کمال رسید و از دنیسر به مصر رفت و سپس به شام بازگشت و در دمشق اقامت نمود و در بیمارستان الکبیر النوری در دمشق خدمت کرد و او را اشعار لطیفی است. رجوع به عیون الانباء ج 2 صص 267 - 272 شود.
تقی الدین. [ ت َ قی یُد دی ] ( اِخ ) عمربن شاهنشاه بن نجم الدین ایوب ، ملک مظفر. که برادرزاده صلاح الدین ایوبی و حاکم حلب در دوران جنگهای صلیبی بود. رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 2 صص 586 - 589 و قاموس الاعلام ترکی شود.
تقی الدین. [ ت َقی یُد دی ] ( اِخ ) محمدبن علی بن رقیق القشیری ، حافظ، مکنی به ابوالفتح. بسال 702 هَ. ق. در مصر درگذشت. صاحب حبیب السیر به نقل از تصحیح المصابیح آرد که تقی الدین را مصنفاتی است که مانند آنها تألیف کرده نشده است. رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 3 ص 260 شود.
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] تقی الدین (ابهام زدایی). تقی الدین ممکن است اسم برای اشخاص ذیل باشد: • تقی الدین ابراهیم کفعمی، از دانشمندان بزرگ شیعه در قرن نهم و دهم هجری• تقی الدین ابن تیمیه، از شخصیت های مطرح و تأثیرگذار در جهان اسلام و دارای عقاید خاص در مباحث اسلامی• تقی الدین ابن صلاح، اِبْن ِ صَلاح ، تقی الدین ابوعمرو عثمان بن عبدالرحمان بن عثمان ابن موسی بن ابی نصر نصری شَهرزوری محدث ، مفسر و فقیه شافعی • تقی الدین حسن بن علی بن داوود حلی، ملقب به تقی الدین رجالی ، فقیه و ادیب امامی و از علمای بزرگ شیعه در قرن هفتم هجری• تقی الدین فارسی، تقی الدین فارسی، ابوالخیر محمد بن محمد، ریاضیدان، منجم، پزشک، ادیب و شاعر ایرانی قرن دهم• تقی الدین برگوی، بِرگِوی یا برگیلی، تقی الدین محمدبن پیرعلی، از علمای عثمانی• تقی الدین بلیانی، بَلیانی، تقی الدین محمدبن سعدالدین محمد حسینی اوحدی دقاقی بلیانی اصفهانی، شاعر، تذکره نویس و مؤلف قرن دهم و یازدهم• تقی الدین بن عبدالقادر تمیمی، تمیمی، تقی الدین بن عبدالقادر، معروف به غَزّی، عالم و قاضی حنفی اهل مصر در قرن دهم و یازدهم• تقی الدین حصنی، تقی الدین حِصْنی، ابوبکربن محمد، محدّث و زاهد و فقیه شافعی قرن هشتم و نهم• تقی الدین فاسی ، تقی الدین فاسی (محمد بن احمد بن علی) (م ۸۳۲) از برجسته ترین مورخان• تقی الدین نهبانی، تقی الدین نهبانی، عالم، قاضی و بنیانگذار حزب آزادی بخش اسلامی فلسطین در قرن چهاردهم هجری• تقی الدین مقریزی ، ابوالعباس تقی الدین احمد بن علی مقریزی، از نامورترین مورخان تاریخ مصر، در سده های هشتم و نهم هجری• تقی الدین راصد، دانشمند برجسته و جامع الاطراف قرن دهم
...
...
wikifeqh: تقی_الدین_(ابهام_زدایی)
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید