تقویت کننده کم نویز

تقویت کنندهٔ کم نویز ( به انگلیسی: Low - noise amplifier ) ( اختصاری  LNA ) تقویت کننده ای الکترونیکی برای تقویت سیگنال های بسیار ضعیف است. این تقویت کننده معمولاً بسیار نزدیک به آنتن گیرنده قرار داده می شود تا نسبت سیگنال به نویز در هنگام پردازش سیگنال دریافتی افت نکند. یک تقویت کنندهٔ عادی، هم سیگنال و هم نویز را تقویت می کند. ال اِن اِی ها طوری طراحی شده اند تا اثر نویز را به حداقل برسانند. طراحان، نویز را با تطبیق امپدانس، انتخاب قطعات کم نویز و انتخاب شرایط بایاس با نویز کم، به حداقل می رسانند.
ال اِن اِی ها در سامانه های مخابرات رادیویی، تجهیزات پزشکی و دستگاه های آزمایش ابزار الکترونیکی یافت می شوند. یک ال اِن اِی ممکن است بهره توان ۱۰۰ ( ۲۰ دسی بل ) را تأمین کند.
آنتن ها منبع رایج سیگنال های ضعیف هستند. [ ۱] یک آنتن در فضای باز اغلب توسط یک خط انتقال به نام خط تغذیه به گیرنده خود متصل می شود. اتلاف در خط تغذیه، نسبت سیگنال - به - نویز دریافتی را کاهش می دهد: افت خط تغذیه ۳ دسی بل، نسبت سیگنال - به - نویز گیرنده ( SNR ) را ۳ دسی بل کاهش می دهد.
تقویت کننده های کم نویز، بلوک های سازنده سامانه ها و ابزارهای مخابراتی هستند. مهم ترین مشخصات یا ویژگی های ال اِن اِی عبارتند از:[ ۲]
• بهره
• ضریب نویز
• خطسانی
• بیشینه ورودی آراف