تقویت کننده چندطبقه ( به انگلیسی: multistage amplifier ) یک تقویت کننده الکترونیکی است شامل دو یا چند تقویت کننده تک طبقه به هم متصل شده. در این زمینه، تک طبقه تقویت کننده ای است که تنها حاوی یک ترانزیستور ( گاهی یک جفت ترانزیستور ) یا افزاره فعال دیگر است. رایج ترین دلیل استفاده از چندطبقه افزایش بهره تقویت کننده در کاربردهایی است که سیگنال ورودی بسیار کم است، به عنوان مثال در گیرنده های رادیویی. در این کاربردها یک طبقه به خودی خود بهره کافی ندارد. در برخی از طرح ها می توان مقادیر مطلوب تری از پارامترهای دیگر مانند مقاومت ورودی و مقاومت خروجی به دست آورد.
ساده ترین و رایج ترین طرح واره اتصالش ( به انگلیسی: connection ) ، اتصال آبشاری از طبقات یکسان یا مشابه است که یک تقویت کننده آبشاری را تشکیل می دهد. [ ۱] در یک اتصال آبشاری، درگاه خروجی یک طبقه به درگاه ورودی طبقه بعدی متصل می شود. به طور معمول، مراحل جداگانه ترانزیستورهای اتصال دوقطبی ( BJT ) در پیکربندی امیتر مشترک یا ترانزیستورهای اثرمیدانی ( FET ) در پیکربندی سورس مشترک هستند. برخی از کاربردها وجود دارند که در آنها پیکربندی بیس مشترک ترجیح داده می شود. بیس مشترک دارای بهره ولتاژ بالا است اما بهره جریان ندارد. در گیرنده های تلویزیون و رادیو UHF استفاده می شود زیرا مقاومت ورودی کم آن از امیتر مشترک تطبیق با آنتن ها آسان تراست. در تقویت کننده هایی که ورودی تفاضلی دارند و برای خروجی سیگنال تفاضلی نیاز دارند، طبقات باید تقویت کننده های تفاضلی مانند جفت های دنبال - بلند باشند. این طبقات شامل دو ترانزیستور برای برخورد با سیگنال دهی تفاضلی است.
طرح های پیچیده تر را می توان با مراحل مختلف با پیکربندی های مختلف برای ایجاد تقویت کننده ای استفاده کرد که ویژگی های آن از ویژگی های یک مرحله ای برای چندین پارامتر مختلف مانند بهره، مقاومت ورودی و مقاومت خروجی فراتر باشد. [ ۲]
پیچیدگی محاسبه بهره طبقات آبشاری، تزویج سازی غیرایدئال بین طبقات به دلیل بارگذاری است. دو طبقه امیتر مشترک آبشاری نشان داده شده است. از آنجایی که مقاومت ورودی طبقه دوم یک تقسیم کننده ولتاژ با مقاومت خروجی طبقه اول تشکیل می دهد، بهره کل حاصل ضرب تک تک طبقات ( جداشده ) نیست.
بهره کلی AT یک تقویت کننده چندطبقه ای حاصل از بهره هر طبقه است ( بدون توجه به اثرات بارگذاری بالقوه ) :
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفساده ترین و رایج ترین طرح واره اتصالش ( به انگلیسی: connection ) ، اتصال آبشاری از طبقات یکسان یا مشابه است که یک تقویت کننده آبشاری را تشکیل می دهد. [ ۱] در یک اتصال آبشاری، درگاه خروجی یک طبقه به درگاه ورودی طبقه بعدی متصل می شود. به طور معمول، مراحل جداگانه ترانزیستورهای اتصال دوقطبی ( BJT ) در پیکربندی امیتر مشترک یا ترانزیستورهای اثرمیدانی ( FET ) در پیکربندی سورس مشترک هستند. برخی از کاربردها وجود دارند که در آنها پیکربندی بیس مشترک ترجیح داده می شود. بیس مشترک دارای بهره ولتاژ بالا است اما بهره جریان ندارد. در گیرنده های تلویزیون و رادیو UHF استفاده می شود زیرا مقاومت ورودی کم آن از امیتر مشترک تطبیق با آنتن ها آسان تراست. در تقویت کننده هایی که ورودی تفاضلی دارند و برای خروجی سیگنال تفاضلی نیاز دارند، طبقات باید تقویت کننده های تفاضلی مانند جفت های دنبال - بلند باشند. این طبقات شامل دو ترانزیستور برای برخورد با سیگنال دهی تفاضلی است.
طرح های پیچیده تر را می توان با مراحل مختلف با پیکربندی های مختلف برای ایجاد تقویت کننده ای استفاده کرد که ویژگی های آن از ویژگی های یک مرحله ای برای چندین پارامتر مختلف مانند بهره، مقاومت ورودی و مقاومت خروجی فراتر باشد. [ ۲]
پیچیدگی محاسبه بهره طبقات آبشاری، تزویج سازی غیرایدئال بین طبقات به دلیل بارگذاری است. دو طبقه امیتر مشترک آبشاری نشان داده شده است. از آنجایی که مقاومت ورودی طبقه دوم یک تقسیم کننده ولتاژ با مقاومت خروجی طبقه اول تشکیل می دهد، بهره کل حاصل ضرب تک تک طبقات ( جداشده ) نیست.
بهره کلی AT یک تقویت کننده چندطبقه ای حاصل از بهره هر طبقه است ( بدون توجه به اثرات بارگذاری بالقوه ) :
wiki: تقویت کننده چندطبقه