تقویت کننده ویلیامسون

تقویت کننده ویلیامسون یک تقویت کننده توان صوتی لامپی چهار - طبقه، پوش - پول، کلاس - ای با خروجی لامپ ترایود است که توسط دی تی ان ویلیامسون در طول جنگ جهانی دوم طراحی شد. مدار اصلی، در سال ۱۹۴۷ منتشر شد و مورد توجه و دقت نزد جامعه جهانی خودت انجام بده، استاندارد پخش صوت با وفاداری بالا را تعیین کرد و در طول دهه ۱۹۵۰ از یک محک یا طراحی تقویت کننده مرجع استفاده کرد. مدار اصلی توسط صدها هزار آماتور در سراسر جهان کپی شد [ ۲] . این مورد موردعلاقه تام صحنه های دی آی وای دهه ۱۹۵۰ بود و در آغاز آن دهه نیز بر بازارهای انگلیس و آمریکای شمالی برای تقویت کننده های کارخانه ای - مونتاژشده تسلط داشت.
مدار ویلیامسون بر اساس تقویت کننده باکیفیت جهان یبی سیم ۱۹۳۴ توسط والتر کوکینگ، با یک طبقه تقویت کننده خطای اضافی و یک حلقه بازخورد منفی کلی ساخته شد. بازخورد عمیق، تترودهای قدرت KT66 متصل به تریود ، انتخاب پایستار جریان های ایستا و استفاده از ترانسفورماتور خروجی با پهنای باند - عریض، همه به عملکرد ویلیامسون کمک کرده اند. آن دارای نرخ توان خروجی متوسط ۷۰۰۱۱۵۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰♠۱۵ وات [ الف] اما با داشتن اعوجاج هارمونیکی و میان مدگرایی بسیار کم، پاسخ فرکانسی هموار در تمام محدوده فرکانسی قابل شنیدن و میرایی مؤثر تشدید بلندگو، از همه طرح های معاصر پیشی گرفت. رقم اعوجاج ۰/۱٪ تقویت کننده ویلیامسون ملاک عملکرد وفاداری بالا شد[ ۳] [ ۴] که در قرن ۲۱ همچنان معتبر است[ ۵] .
↑ All ratings here and below are per channel. The amplifier was designed well before the advent of stereo, and was never intended for multi - channel sound.