تقویت کننده تصویر پرتو ایکس ( به انگلیسی: X - ray image intensifier ) تقویت کننده ای است که پرتو ایکس را به نور مرئی با شدت بالاتر از صفحه نمایش های فلورسنت تبدیل می کند. چنین تقویت کننده هایی در سیستم های تصویربرداری پرتو ایکس ( مانند فلوئوروسکوپ ها ) استفاده می شود تا بتواند اشعه ایکس با شدت کم را به یک خروجی نور مرئی تبدیل کند. این دستگاه دارای قسمت های زیر می باشد: یک پنجره ورودی با جذب / پراکندگی کم، ( معمولاً آلومینیوم ) ، صفحه فلورسنت ورودی، فوتوکاتد، اپتیک الکترونی، صفحه فلورسنت خروجی و پنجره خروجی. این قطعات همگی در محفظه شیشه ای در محیط خلاء قرار گرفته اند البته اخیراً از محفظه هایی از جنس فلز/سرامیک نیز استفاده شده است. به دلیل اثر تقویت کنندگی، بیننده امکان می یابد که نسبت به استفاده تنها از صفحه نمایش های فلورسنت که تصاویر ضعیف ایجاد می کنند، آسان تر ساختار بافتی که مورد تصویربرداری قرار گرفته را ببیند. یک تقویت کننده تصویر پرتو ایکس ( XRII ) نیاز به دوزهای جذبی پایین تر دارد که علت این امر، تبدیل مؤثر تر پرتو ایکس به نور مرئی است. این دستگاه در ابتدا در سال ۱۹۴۸ معرفی شد. [ ۱]
عملکرد کلی یک تقویت کننده تصویر این است که فوتون های اشعه ایکس تابیده شده را به فوتون های نوری تبدیل کند، به نحوی که از شدت کافی برای ارائه یک تصویر قابل مشاهده برخوردار باشند. این مورد در چند مرحله اتفاق می افتد. اولین قدم تبدیل فوتون های اشعه ایکس به فوتون های نوری توسط فسفر ورودی است. سزیم یدید فعال شده با سدیم معمولاً به دلیل بازده تبدیل بالایی که دارد به این منظور مورد استفاده قرار می گیرد. این ماده بازده بالای خود را مدیون عدد اتمی و ضریب تضعیف جرمی اش می باشد. [ ۲] سپس فوتون های نور با استفاده از فوتوکاتدها به الکترون تبدیل می شوند. اختلاف پتانسیلی ( ۲۵–۳۵ کیلووات ) ایجاد شده بین آند و فوتوکاتودها، باعث شتاب گیری این فوتوالکترون ها می شود در حالیکه لنزهای الکترونی پرتو را به اندازه پنجره خروجی متمرکز می کنند. پنجره خروجی معمولاً از روی - کادمیوم سولفید فعال شده با نقره ساخته شده و الکترون های تابیده شده را مجدداً به فوتون های نور مرئی تبدیل می کند. [ ۲] در فسفرهای ورودی و خروجی، تعداد فوتون ها در چندین هزار ضرب می شود، بنابرین یک بهره روشنایی بزرگ خواهیم داشت. این بهره باعث می شود که تقویت کننده های تصویر نسبت به اشعه ایکس بسیار حساس شوند، به طوری که می توان از دوزهای نسبتاً کم برای پروسه های فلوئوروسکوپی استفاده کرد. [ ۳] [ ۴] [ ۵] [ ۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفعملکرد کلی یک تقویت کننده تصویر این است که فوتون های اشعه ایکس تابیده شده را به فوتون های نوری تبدیل کند، به نحوی که از شدت کافی برای ارائه یک تصویر قابل مشاهده برخوردار باشند. این مورد در چند مرحله اتفاق می افتد. اولین قدم تبدیل فوتون های اشعه ایکس به فوتون های نوری توسط فسفر ورودی است. سزیم یدید فعال شده با سدیم معمولاً به دلیل بازده تبدیل بالایی که دارد به این منظور مورد استفاده قرار می گیرد. این ماده بازده بالای خود را مدیون عدد اتمی و ضریب تضعیف جرمی اش می باشد. [ ۲] سپس فوتون های نور با استفاده از فوتوکاتدها به الکترون تبدیل می شوند. اختلاف پتانسیلی ( ۲۵–۳۵ کیلووات ) ایجاد شده بین آند و فوتوکاتودها، باعث شتاب گیری این فوتوالکترون ها می شود در حالیکه لنزهای الکترونی پرتو را به اندازه پنجره خروجی متمرکز می کنند. پنجره خروجی معمولاً از روی - کادمیوم سولفید فعال شده با نقره ساخته شده و الکترون های تابیده شده را مجدداً به فوتون های نور مرئی تبدیل می کند. [ ۲] در فسفرهای ورودی و خروجی، تعداد فوتون ها در چندین هزار ضرب می شود، بنابرین یک بهره روشنایی بزرگ خواهیم داشت. این بهره باعث می شود که تقویت کننده های تصویر نسبت به اشعه ایکس بسیار حساس شوند، به طوری که می توان از دوزهای نسبتاً کم برای پروسه های فلوئوروسکوپی استفاده کرد. [ ۳] [ ۴] [ ۵] [ ۶]
