تقوا و رشد

[ویکی فقه] تقوا و رشد (قرآن). خداوند در قرآن کریم اشاره به برخورداری حضرت یحیی علیه السلام از رشد و نمو به خاطر تقواپیشگی دارد.
تقوا و پرهیزکاری یحیی علیه السلام، زمینه برخورداری وی از رشد و کمال می باشد:یـیحیی خذ الکتـب بقوة وءاتینـه الحکم صبیـا• وحنانـا من لدنا وزکوة وکان تقیـا.ای یحیی! کتاب (خدا) را با قوت بگیر! و ما فرمان نبوت (و عقل کافی) در کودکی به او دادیم! و رحمت و محبتی از ناحیه خود به او بخشیدیم، و پاکی (دل و جان)! و او پرهیزگار بود! «زکوة» در اصل، نمو و رشد به دست آمده از برکت خداوند است. و حنانا من لدنا: ابن عباس و قتاده و حسن گویند: یعنی رحمت خویش را بر او نازل کردیم. جبائی گوید: یعنی قلب او را نسبت به مردم مهربان کردیم، تا آنها را به طاعت خدا دعوت کند. عکرمه گوید: یعنی محبت خود را به او دادیم. اصل این کلمه، به معنای شفقت و رقت است. حنین ناقه، یعنی اشتیاق شتر به فرزندش. از امام باقر علیه السّلام روایت شده است که: خداوند به او رحم کرد و هرگاه می گفت: «یا رب»، جواب می داد: لبیک! و زکاة: قتاده و ضحاک و ابن جریح گویند: یعنی به او عمل صالح و پاک بخشیدیم. حسن گوید: یعنی هر کس دینش را قبول کرد، پاک گردانیدیم. ابن عباس گوید:منظور طاعت خدا و اخلاص است. کلبی گوید: یعنی خداوند او را به پدر و مادرش صدقه داد. جبائی گوید: یعنی به وسیله ستایش، پاکی و خوبی او را آشکار ساختیم. و کان تقیا: او در پیشگاه خدا، مخلص و مطیع و متقی بود. او هرگز حتی فکر گناه هم نکرد.در اینجا خداوند می گوید: پاکی را ما به او بخشیدیم. در حالی که یحیی با مجاهدات و عبادات خود به مرتبه پاکی نائل آمد! پاسخ: منظور این است که از برکت الطاف خداوند، به پاکی نائل شده است. به خصوص که او هنوز کودکی خردسال بود. بعلاوه، وی از هدایت الهی برخوردار گشت.