تقوا و حیات بخشی خدا

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] تقوا و حیات بخشی خدا (قرآن). انسان باید به این نکته توجه داشته باشد که حیات و زندگی او در اختیار و اراده خداوند است و این اعتقاد داشتن مقتضی تقواپیشگی انسان می باشد.
اعتقاد به حیات بخشی خداوند، مقتضی تقواپیشگی انسان ذکر شده است.«قل... ومن یخرج الحی من المیت ویخرج المیت من الحی... فسیقولون الله فقل افلا تتقون؛ بگو: چه کسی شما را از آسمان و زمین روزی می دهد؟ یا چه کسی مالک (و خالق) گوش و چشمهاست؟ و چه کسی زنده را از مرده، و مرده را از زنده بیرون می آورد؟ و چه کسی امور (جهان) را تدبیر می کند؟ بزودی (در پاسخ) می گویند: خدا، بگو: پس چرا تقوا پیشه نمی کنید (و از خدا نمی ترسید».(و من یخرج الحی من المیت )) و کیست که هر امر مفید در باب خود را از غیر مفید خارج می کند؟ (و من یخرج المیت من الحی)، و کیست که انسان سعید را از انسان شقی، و انسان شقی را از انسان سعید خارج می سازد؟ (و من یدبر الامر) و کیست که نظام جاری در تمامی خلق را تدبیر می کند؟(فسیقولون اللّه) - به زودی خواهند گفت: او خدای تعالی است، و اعتراف خواهند کرد به اینکه همه تدبیرات جاری در انسان و غیر انسان به او منتهی می شود، چون وثنی مسلکان به این معنا معتقدند. پس، رسول گرامی خود را ماءمور کرد به اینکه نخست آنان را توبیخ کند بر اینکه چرا تقوای الهی یعنی پرستش او را ترک کردند و غیر او را پرستیدند، با اینکه حجت بر بطلان این عمل بسیار روشن بود، و سپس از آن حجت نتیجه بگیرد که یکتاپرستی واجب است، لذا در آغاز فرمود: (فقل افلا تتقون) و سپس فرمود: (فذلکم اللّه ربکم).
← مبدئی بودن حیات انسان
۱. ↑ یونس/سوره۱۰، آیه۳۱.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «تقوا و حیات بخشی خدا»
...

پیشنهاد کاربران

بپرس