[ویکی فقه] تقوا و تعظیم شعائر (قرآن). از جلوه های تقواپیشگی بزرگداشت و احترام به شعائر الهی می باشد.
بزرگداشت شعائر الهی، از آثار تقوا و خداترسی دلها می باشد:یـایها الذین ءامنوا لاتحلوا شعـئر الله ولاالشهر الحرام ولا الهدی ولا القلـئد... وتعاونوا علی البر والتقوی ولا تعاونوا علی الاثم والعدون واتقوا الله ان الله شدید العقاب.ای کسانی که ایمان آورده اید! شعائر و حدود الهی (و مراسم حج را محترم بشمرید! و مخالفت با آنها) را حلال ندانید! و نه ماه حرام را، و نه قربانیهای بی نشان و نشاندار را، ... و (همواره) در راه نیکی و پرهیزگاری با هم تعاون کنید! و (هرگز) در راه گناه و تعدی همکاری ننمایید! و از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید که مجازات خدا شدید است! ذلک ومن یعظم شعـئر الله فانها من تقوی القلوب.این است (مناسک حج)! و هر کس شعائر الهی را بزرگ دارد، این کار نشانه تقوای دلهاست.
دیدگاه آیت الله مکارم
این آیه بار دیگر یک جمع بندی روی مسائل حج و تعظیم شعائر الهی کرده می گوید: مطلب چنین است که گفته شد (ذلک). و هر کس شعائر الهی را بزرگ دارد و به نشانه های آئین خدا و پرچمهای اطاعت او، احترام بگذارد این از تقوای دلها است (و من یعظم شعائر الله فانها من تقوی القلوب).شعائر، جمع شعیره، به معنی علامت و نشانه است، بنابراین شعائر الله به معنی نشانه های پروردگار است که شامل سر فصلهای آئین الهی و برنامه های کلی و آنچه در نخستین برخورد با این آئین چشمگیر است و از جمله مناسک حج می باشد که انسان را به یاد خدا می اندازد.گرچه بدون شک مناسک حج از جمله شعایری است که در این آیه مقصود بوده است، مخصوصا مساله قربانی که در آیه ۳۶ همین سوره صریحا جزء شعائر محسوب گردیده جزء آن است ولی روشن است که با این حال عمومیت مفهوم آیه نسبت به تمام شعائر اسلامی به قوت خود باقی است و هیچگونه دلیلی بر تخصیص آن به خصوص قربانی یا همه مناسک حج وجود ندارد، بخصوص اینکه قرآن در مورد قربانی حج با ذکر کلمه من که برای تبعیض است این حقیقت را گوشزد کرده که قربانی یکی از آن شعائر است، همانگونه که در مورد صفا و مروه نیز در آیه ۱۵۸ سوره بقره می خوانیم که، آنهم از شعائر الهی است (ان الصفا و المروة من شعائر الله). کوتاه سخن اینکه تمام آنچه در برنامه های دینی وارد شده و انسان را به یاد خدا و عظمت آئین او می اندازد شعائر الهی است و بزرگداشت آن نشانه تقوای دلها است.
بزرگداشت شعائر الهی، از آثار تقوا و خداترسی دلها می باشد:یـایها الذین ءامنوا لاتحلوا شعـئر الله ولاالشهر الحرام ولا الهدی ولا القلـئد... وتعاونوا علی البر والتقوی ولا تعاونوا علی الاثم والعدون واتقوا الله ان الله شدید العقاب.ای کسانی که ایمان آورده اید! شعائر و حدود الهی (و مراسم حج را محترم بشمرید! و مخالفت با آنها) را حلال ندانید! و نه ماه حرام را، و نه قربانیهای بی نشان و نشاندار را، ... و (همواره) در راه نیکی و پرهیزگاری با هم تعاون کنید! و (هرگز) در راه گناه و تعدی همکاری ننمایید! و از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید که مجازات خدا شدید است! ذلک ومن یعظم شعـئر الله فانها من تقوی القلوب.این است (مناسک حج)! و هر کس شعائر الهی را بزرگ دارد، این کار نشانه تقوای دلهاست.
دیدگاه آیت الله مکارم
این آیه بار دیگر یک جمع بندی روی مسائل حج و تعظیم شعائر الهی کرده می گوید: مطلب چنین است که گفته شد (ذلک). و هر کس شعائر الهی را بزرگ دارد و به نشانه های آئین خدا و پرچمهای اطاعت او، احترام بگذارد این از تقوای دلها است (و من یعظم شعائر الله فانها من تقوی القلوب).شعائر، جمع شعیره، به معنی علامت و نشانه است، بنابراین شعائر الله به معنی نشانه های پروردگار است که شامل سر فصلهای آئین الهی و برنامه های کلی و آنچه در نخستین برخورد با این آئین چشمگیر است و از جمله مناسک حج می باشد که انسان را به یاد خدا می اندازد.گرچه بدون شک مناسک حج از جمله شعایری است که در این آیه مقصود بوده است، مخصوصا مساله قربانی که در آیه ۳۶ همین سوره صریحا جزء شعائر محسوب گردیده جزء آن است ولی روشن است که با این حال عمومیت مفهوم آیه نسبت به تمام شعائر اسلامی به قوت خود باقی است و هیچگونه دلیلی بر تخصیص آن به خصوص قربانی یا همه مناسک حج وجود ندارد، بخصوص اینکه قرآن در مورد قربانی حج با ذکر کلمه من که برای تبعیض است این حقیقت را گوشزد کرده که قربانی یکی از آن شعائر است، همانگونه که در مورد صفا و مروه نیز در آیه ۱۵۸ سوره بقره می خوانیم که، آنهم از شعائر الهی است (ان الصفا و المروة من شعائر الله). کوتاه سخن اینکه تمام آنچه در برنامه های دینی وارد شده و انسان را به یاد خدا و عظمت آئین او می اندازد شعائر الهی است و بزرگداشت آن نشانه تقوای دلها است.
wikifeqh: تقوا_و_تعظیم_شعائر_(قرآن)