تقصیر نماز

[ویکی فقه] تقصیر نماز (کتاب). مسئله تقصیر یا کوتاه گزاردن نماز و افطار یا خوردن روزه در سفر، از مسائل فقهی است که بسیار پیش می آید.
چنین مسئله ای، در سال های اخیر، نظر برخی از محققان را چنان به خود جلب کرده که آنان را برانگیخته تا بر اجماع و اتفاق فقیهان متقدم و متأخر در این مسئله خرده گیرند و نگاهی نو بدان افکنند. آقایان صادقی تهرانی ، احمد عابدینی و حسن خلیفه ، نویسنده کتابی که اکنون معرفی می شود، در این موضوع دیدگاه هایی را بیان کرده اند که با نگاه مشهور متفاوت می نماید.نوشتار حاضر به قلم استاد عباس نابلُسی است که با تلخیص ، به فارسی ارائه می شود. ( مترجم )
مقدمه عبدالهادی فضلی
عبدالهادی فضلی ، در مقدمه ای بر این کتاب، مقوله مهم روش های اجتهاد (طرائق البحث الاستدلالی) را درمی افکند و در این باره، از دو روش تعامل با متون تشریعی سخن می گوید:نخست روش کلامی که به پشتوانه قواعد منطقی و اصطلاحات کلامی است و از این ضوابط و مبانی در استنباط از متون سود می جوید؛ دیگر روش زبانی ـ اجتماعی است که در مباحث درباره مبادی فقه ، از آن به اجتهاد معنایی عرفی (البحث الدلالی العرفی) یاد می شود؛ یعنی پژوهش زبانی، عرفی و اجتماعی در معنای متون.
موضوع کتاب و روش آن
مباحث کتاب، پیرامون (تعیین مسافت شرعی ) است که دامنه آن، سه موضوع را در برمی گیرد:الف. درجه مشروعیت افطار و تقصیر: وجوب .ب. سبب مشروعیت: مشقت .ج. موضوع مشروعیت: سفر .مؤلف با پی گیری روش زبانی ـ اجتماعی به شیوه استدلالی ـ تطبیقی، رسیدن به نتیجه ای را برمی رسد که هم با معنای حقیقی متن و هم با واقعیت موجود، همواره همخوان نماید.
ترتیب مباحث
...