تفکر طراحی ( انگلیسی: Design Thinking ) از شیوه های نوین مدیریت بشمار می آید، که روشی خلاق برای حل مشکلات، با رویکردی انسان محور می باشد. هدف تفکر طراحی، تطبیق الزامات فنی و تکنیکی با نیازهای مردم و همچنین با استراتژی کسب وکار است. فرضیه مقدم آموزش تفکر طراحی این است که چگونه افراد و سازمان ها بتوانند مهارت خودشان در حل مسئله را بهبود دهند، تا بتوانند برای مسائل دشوار و چند وجهی شان، راه حل های مؤثر بیابند.
واژه تفکر طراحی از اینجا سرچشمه می گیرد که به دغدغه های غیرقابل کنترل انسان از طریق طراحی می پردازد. تفکر طراحی روشی رسمی برای راه حل های عملی و خلاقانه با نیت کسب نتایج بهتر در آینده است. از این رو، تفکر طراحی، تفکری راه حل محور یا متمرکز بر راه حل است که با تمرکز بر یک هدف ( یا یک وضعیت بهتر در آینده ) شروع می شود، به جای اینکه یک مسئله مشخص را حل کند. تفکر طراحی جنبه های معلوم و مبهم موقعیت جاری را مورد شناسایی و بررسی قرار می دهد، تا پارامترهای پنهان و مسیرهای باز جایگزین که ممکن است به هدف منجر شوند را کشف کند. از آنجایی که تفکر طراحی، بر مبنای تکرار است، راه حل های آنی پدید آمده این پتانسیل را دارند که مسیرهای جایگزین را مشخص کنند و چه بسا، مسئله نیز دوباره تعریف شود.
یکی از اصولی که در تفکر طراحی بر آن تاکید می شود، تغییر زاویه نگاه به صورت مسئله است.
تفکر طراحی به عنوان یک اصطلاح آکادمیک ریشه در تحقیقات نایجل کراس در زمینه ی مطالعه ی نظری طراحان دارد. کراس منطق مورد استفاده ی طراحان را منطقی متفاوت با دانشمندان علوم عقلی و تجربی می داند. به نظر کراس دانشمندان علوم عقلی و تجربی به ترتیب از استدلال استنتاجی ( Deduction ) و استدلال استقرایی ( Induction ) استفاده می کنند. این در حالی است که دانشمندان طراحی از چیزی که او آن را استدلال استنباطی ( Abduction ) می نامد استفاده می کنند. اما پیش زمینه ی فلسفی نظریات کراس بر نظریات چارلز سندرز پیرس مبتنی است. به نظر پیرس: «استنتاج ثابت می کند که چیزی باید باشد؛ استقرا نشان می دهد که چیزی واقعاً کار می کند؛ استنباط چیزی را که ممکن است باشد، پیشنهاد می دهد. »[ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفواژه تفکر طراحی از اینجا سرچشمه می گیرد که به دغدغه های غیرقابل کنترل انسان از طریق طراحی می پردازد. تفکر طراحی روشی رسمی برای راه حل های عملی و خلاقانه با نیت کسب نتایج بهتر در آینده است. از این رو، تفکر طراحی، تفکری راه حل محور یا متمرکز بر راه حل است که با تمرکز بر یک هدف ( یا یک وضعیت بهتر در آینده ) شروع می شود، به جای اینکه یک مسئله مشخص را حل کند. تفکر طراحی جنبه های معلوم و مبهم موقعیت جاری را مورد شناسایی و بررسی قرار می دهد، تا پارامترهای پنهان و مسیرهای باز جایگزین که ممکن است به هدف منجر شوند را کشف کند. از آنجایی که تفکر طراحی، بر مبنای تکرار است، راه حل های آنی پدید آمده این پتانسیل را دارند که مسیرهای جایگزین را مشخص کنند و چه بسا، مسئله نیز دوباره تعریف شود.
یکی از اصولی که در تفکر طراحی بر آن تاکید می شود، تغییر زاویه نگاه به صورت مسئله است.
تفکر طراحی به عنوان یک اصطلاح آکادمیک ریشه در تحقیقات نایجل کراس در زمینه ی مطالعه ی نظری طراحان دارد. کراس منطق مورد استفاده ی طراحان را منطقی متفاوت با دانشمندان علوم عقلی و تجربی می داند. به نظر کراس دانشمندان علوم عقلی و تجربی به ترتیب از استدلال استنتاجی ( Deduction ) و استدلال استقرایی ( Induction ) استفاده می کنند. این در حالی است که دانشمندان طراحی از چیزی که او آن را استدلال استنباطی ( Abduction ) می نامد استفاده می کنند. اما پیش زمینه ی فلسفی نظریات کراس بر نظریات چارلز سندرز پیرس مبتنی است. به نظر پیرس: «استنتاج ثابت می کند که چیزی باید باشد؛ استقرا نشان می دهد که چیزی واقعاً کار می کند؛ استنباط چیزی را که ممکن است باشد، پیشنهاد می دهد. »[ ۱]
wiki: تفکر طراحی