سِحرپنداری نوعی استدلال سببی است که در جستجوی یافتن رابطه ای میان گفتار یا اعمال از یک سو و رویدادهایی خاص از سویی دیگر است. در ادیان و مذاهب قومی و خرافات، رابطهٔ مذکور میان رسوم مذهبی مثل دعا خواندن و قربانی کردن، یا رعایت منکرات از یک جهت و فایده یا اجر مورد توقّع از جهت دیگر است[ نیازمند منبع] . در روان شناسی بالینی، سحرپنداری یک بیماری است که باعث می شود بیمار از انجام برخی کارها یا داشتن برخی اندیشه ها، به گونه ای غیر منطقی بترسد، چرا که او تصوّر می کند میان اعمالش با خطرِ رخ دادن فجایع، رابطه ای وجود دارد.
"شِبه سحرپنداری" توصیف "مواردی است که در آن مردم به گونه ای عمل می کنند که گویا به غلط باور دارند، اعمالشان تاثیری بر نتیجهٔ کار داشته باشد، گرچه آنان در واقع به چنین چیزی باور ندارند. " ". [ ۱]
فروید جزو اولین کسانی بود که به موضوع تفکر جادویی پرداخت. او درباره نوعی فرایند تفکر ابتدایی صحبت کرد، که در آن شخص احساس می کند خواسته هایش می تواند بر جهان خارج تاثیر بگذارد. این نوع تفکر بیشتر وقتی ایجاد می شود، که کنترل خود یا زندگی تان را از دست بدهید یا با یک حادثه ناگوار اضطراب آور ( مانند از دست دادن عزیزان ) مواجه شوید. در واقع افراد با استفاده از تفکر جادویی سعی می کنند چیزی را کنترل کنند که قابل کنترل نیست.
برخی صاحب نظران بر تأثیر روانی سحر و جادو باور دارند. ( رجوع کنید به Psychological theories of magic ) . آن ها از تأثیر دارونماها و بیماری های روان تنی و غیره به عنوان برجسته ترین نمونه هایی نام می برند که نشان دهندهٔ چگونگی تأثیر عملکرد ذهن ما بر بدنمان است. [ ۲] همچنین رابرت هورتون می گوید که پرداختن به اعمال سحرپندارانه در زمینهٔ شفابخشی، می تواند موجب کاهش اضطراب شود و در نتیجه ممکن است تأثیر فیزیکی مثبتی بر بیمار داشته باشد. در نبود مراقبت های پزشکی پیشرفته، نقش چنین تأثیراتی می تواند برجسته باشد، چرا که سبب می شود دوام و محبوبیّت چنین روش هایی را توضیح دهیم. [ ۳]
طبق نظریه های تسکین و کنترل اضطراب، مردم در شرایطی که دارای عدم اطمینان و نوعی احساس خطر باشند که نتوانند با آن مقابله کنند، به باورهایی چون سحر و جادو روی می آورند. سحر و جادو برای بازگرداندن حسّ کنترل به کار گرفته می شود. در تأیید این نظریه، تحقیقات نشان می دهد که رفتار خرافاتی در شرایط پریشانی و فشار روحی ( استرس ) و به خصوص توسّط افرادی که گرایش بیش تری به کنترل دارند به کار گرفته می شود. [ ۴] [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف"شِبه سحرپنداری" توصیف "مواردی است که در آن مردم به گونه ای عمل می کنند که گویا به غلط باور دارند، اعمالشان تاثیری بر نتیجهٔ کار داشته باشد، گرچه آنان در واقع به چنین چیزی باور ندارند. " ". [ ۱]
فروید جزو اولین کسانی بود که به موضوع تفکر جادویی پرداخت. او درباره نوعی فرایند تفکر ابتدایی صحبت کرد، که در آن شخص احساس می کند خواسته هایش می تواند بر جهان خارج تاثیر بگذارد. این نوع تفکر بیشتر وقتی ایجاد می شود، که کنترل خود یا زندگی تان را از دست بدهید یا با یک حادثه ناگوار اضطراب آور ( مانند از دست دادن عزیزان ) مواجه شوید. در واقع افراد با استفاده از تفکر جادویی سعی می کنند چیزی را کنترل کنند که قابل کنترل نیست.
برخی صاحب نظران بر تأثیر روانی سحر و جادو باور دارند. ( رجوع کنید به Psychological theories of magic ) . آن ها از تأثیر دارونماها و بیماری های روان تنی و غیره به عنوان برجسته ترین نمونه هایی نام می برند که نشان دهندهٔ چگونگی تأثیر عملکرد ذهن ما بر بدنمان است. [ ۲] همچنین رابرت هورتون می گوید که پرداختن به اعمال سحرپندارانه در زمینهٔ شفابخشی، می تواند موجب کاهش اضطراب شود و در نتیجه ممکن است تأثیر فیزیکی مثبتی بر بیمار داشته باشد. در نبود مراقبت های پزشکی پیشرفته، نقش چنین تأثیراتی می تواند برجسته باشد، چرا که سبب می شود دوام و محبوبیّت چنین روش هایی را توضیح دهیم. [ ۳]
طبق نظریه های تسکین و کنترل اضطراب، مردم در شرایطی که دارای عدم اطمینان و نوعی احساس خطر باشند که نتوانند با آن مقابله کنند، به باورهایی چون سحر و جادو روی می آورند. سحر و جادو برای بازگرداندن حسّ کنترل به کار گرفته می شود. در تأیید این نظریه، تحقیقات نشان می دهد که رفتار خرافاتی در شرایط پریشانی و فشار روحی ( استرس ) و به خصوص توسّط افرادی که گرایش بیش تری به کنترل دارند به کار گرفته می شود. [ ۴] [ ۵]
wiki: تفکر جادویی