[ویکی اهل البیت] تفسیر من وحی القرآن. تفسیر«من وحی القرآن»، سلسله درس های قرآنی علامه سید محمد حسین فضل اللّه برای جمعی از دانش آموختگان حوزه و غیر حوزه می باشد. این تفسیر از تفاسیر علمی، ارشادی تربیتی و حرکت زاست، که به روش نوین به سبک تفسیر«فی ظلال القرآن» سید قطب مطالب را ارائه داده است، با این تفاوت که دیدگاه اهل بیت عصمت و طهارت«علیهم السلام» را مطرح می نماید.
شخصیت علمی، اجتماعی، سیاسی مصنف که از اوان تحصیل با مسائل روز مسلمانان درگیر و آشنا بوده، هجرت او به لبنان و خطیب جمعه بودن نیز که بیش از پیش او را با مسائل اجتماعی و فکری مسلمانان پیوند زد، جو لبنان و درگیری های فکری، فرهنگی، سیاسی بین ادیان، اقوام و ملیت های مختلف، و انگیزه مصنف در ایجاد حرکتی جهت زنده کردن روح حیات بخشی قرآنی و استمداد از آن در مسائل و مشکلات زندگی انسانی، این تفسیر را به تفسیری زنده و امروزی با در نظر گرفتن مقتضیات زمانی و مکانی، جهت هدایت انسان حاضر، تبدیل کرده است.
مؤلف در مقدمه چاپ اول می نویسد: این کتاب به عنوان تفسیر قرآن نگاشته نشد، بلکه به شکل مباحثی قرآنی، جهت ایجاد روح بیداری در جامعه اسلامی، مطرح شده، و از آنجا که فرهنگ قرآن، عنصر اساسی، در عمل بر مبنای اسلام است و قرآن منبع معصوم این فرهنگ، مبادرت به این بحثها نمودم. در ادامه می نویسد: مبنای بحث خود را بر دو چیز نهادم:
1- قرآن منحصر به واقعه شأن نزول نمی شود، بلکه آیات آن به امتداد زمان و مکان استمرار خواهد داشت، کما اینکه ائمه«علیهم السلام» فرموده اند:«قرآن به مانند ماه و آفتاب در جریان است.»
2- معانی آیات قرآنی در توسعه خود، ما را به معانی دیگری غیر از معانی لغوی، امّا هماهنگ با آن می کشاند، و از آن به نوعی تأویل در روایات نام برده شده است، برای نمونه در کافی از امام محمد باقر«علیه السّلام» در مورد آیه 32 سوره مائده و من احیاها فکانّما احیا الناس جمیعامی فرماید: من حرق او غرق قلت: فمن اخرجها من ضلال الی هدی؟ قال ذاک تأویلها الاعظم. امام فرمود: مراد نجات از غرق شدن یا آتش گرفتن است، راوی پرسید: اگر فردی را از ضلالت نجات دهد و هدایت کند، آیا مصداق زنده کردن است؟ امام فرمود: این معنا، تأویل اعظم آیه است.
مصنف می نویسد:«ما در دروس تفسیری خود از این نکته در تطبیق اوضاع، مسائل و مشکلات امروز بر آیات قرآن، استفاده فراوان نمودیم.»
شخصیت علمی، اجتماعی، سیاسی مصنف که از اوان تحصیل با مسائل روز مسلمانان درگیر و آشنا بوده، هجرت او به لبنان و خطیب جمعه بودن نیز که بیش از پیش او را با مسائل اجتماعی و فکری مسلمانان پیوند زد، جو لبنان و درگیری های فکری، فرهنگی، سیاسی بین ادیان، اقوام و ملیت های مختلف، و انگیزه مصنف در ایجاد حرکتی جهت زنده کردن روح حیات بخشی قرآنی و استمداد از آن در مسائل و مشکلات زندگی انسانی، این تفسیر را به تفسیری زنده و امروزی با در نظر گرفتن مقتضیات زمانی و مکانی، جهت هدایت انسان حاضر، تبدیل کرده است.
مؤلف در مقدمه چاپ اول می نویسد: این کتاب به عنوان تفسیر قرآن نگاشته نشد، بلکه به شکل مباحثی قرآنی، جهت ایجاد روح بیداری در جامعه اسلامی، مطرح شده، و از آنجا که فرهنگ قرآن، عنصر اساسی، در عمل بر مبنای اسلام است و قرآن منبع معصوم این فرهنگ، مبادرت به این بحثها نمودم. در ادامه می نویسد: مبنای بحث خود را بر دو چیز نهادم:
1- قرآن منحصر به واقعه شأن نزول نمی شود، بلکه آیات آن به امتداد زمان و مکان استمرار خواهد داشت، کما اینکه ائمه«علیهم السلام» فرموده اند:«قرآن به مانند ماه و آفتاب در جریان است.»
2- معانی آیات قرآنی در توسعه خود، ما را به معانی دیگری غیر از معانی لغوی، امّا هماهنگ با آن می کشاند، و از آن به نوعی تأویل در روایات نام برده شده است، برای نمونه در کافی از امام محمد باقر«علیه السّلام» در مورد آیه 32 سوره مائده و من احیاها فکانّما احیا الناس جمیعامی فرماید: من حرق او غرق قلت: فمن اخرجها من ضلال الی هدی؟ قال ذاک تأویلها الاعظم. امام فرمود: مراد نجات از غرق شدن یا آتش گرفتن است، راوی پرسید: اگر فردی را از ضلالت نجات دهد و هدایت کند، آیا مصداق زنده کردن است؟ امام فرمود: این معنا، تأویل اعظم آیه است.
مصنف می نویسد:«ما در دروس تفسیری خود از این نکته در تطبیق اوضاع، مسائل و مشکلات امروز بر آیات قرآن، استفاده فراوان نمودیم.»
[ویکی فقه] تفسیر من وحی القرآن (کتاب). تفسیر «من وحی القرآن»، سلسله درس های قرآنی علامه سید محمد حسین فضل الله برای جمعی از دانش آموختگان حوزه و غیر حوزه می باشد.
این تفسیر از تفاسیر علمی، ارشادی تربیتی و حرکت زاست، که به روش نوین به سبک تفسیر «فی ظلال القرآن»سید قطب مطالب را ارائه داده است، با این تفاوت که دیدگاه اهل بیت عصمت و طهارت «علیهم السلام» را مطرح می نماید.شخصیت علمی، اجتماعی، سیاسی مصنف که از اوان تحصیل با مسائل روز مسلمانان درگیر و آشنا بوده،هجرت او به لبنان و خطیب جمعه بودن نیز که بیش از پیش او را با مسائل اجتماعی و فکری مسلمانان پیوند زد، جو لبنان و درگیری های فکری، فرهنگی، سیاسی بین ادیان، اقوام و ملیت های مختلف، و انگیزه مصنف در ایجاد حرکتی جهت زنده کردن روح حیات بخشی قرآنی و استمداد از آن در مسائل و مشکلات زندگی انسانی، این تفسیر را به تفسیری زنده و امروزی با در نظر گرفتن مقتضیات زمانی و مکانی، جهت هدایت انسان حاضر، تبدیل کرده است.
انگیزه تالیف
مؤلف در مقدمه چاپ اول می نویسد: این کتاب به عنوان تفسیر قرآن نگاشته نشد، بلکه به شکل مباحثی قرآنی، جهت ایجاد روح بیداری در جامعه اسلامی، مطرح شده، و از آنجا که فرهنگ قرآن، عنصر اساسی، در عمل بر مبنای اسلام است و قرآن منبع معصوم این فرهنگ، مبادرت به این بحثها نمودم.
مبنای بحث
در ادامه می نویسد: مبنای بحث خود را بر دو چیز نهادم:۱- قرآن منحصر به واقعه شان نزول نمی شود، بلکه آیات آن به امتداد زمان و مکان استمرار خواهد داشت، کما اینکه ائمه «علیهم السلام» فرموده اند: «قرآن به مانند ماه و آفتاب در جریان است.»۲- معانی آیات قرآنی در توسعه خود، ما را به معانی دیگری غیر از معانی لغوی، اما هماهنگ با آن می کشاند، و از آن به نوعی تاویل در روایات نام برده شده است، برای نمونه در کافی از امام محمد باقر «علیه السلام» در مورد آیه "و من احیاها فکانما احیا الناس جمیعا " می فرماید: من حرق او غرق قلت: فمن اخرجها من ضلال الی هدی؟ قال ذاک تاویلها الاعظم. امام فرمود: مراد نجات از غرق شدن یا آتش گرفتن است، راوی پرسید: اگر فردی را از ضلالت نجات دهد و هدایت کند، آیا مصداق زنده کردن است؟ امام فرمود: این معنا، تاویل اعظم آیه است.مصنف می نویسد: «ما در دروس تفسیری خود از این نکته در تطبیق اوضاع، مسائل و مشکلات امروز بر آیات قرآن، استفاده فراوان نمودیم.»در ادامه می نویسد: «ادعای تفسیر جدید را نداریم، بلکه غالب مطالب ما از بیانات مفسرین و محققین قرآنی است، فقط انطباقات و استنتاجات به آن اضافه گردیده است.سلسله این دروس، توسط طلاب و دانش پژوهان از نوار پیاده شده و من با توجه به فرصت اندک، نظر اجمالی بر آنها نموده و به دست چاپ سپرده شد.»
روش مفسر
...
این تفسیر از تفاسیر علمی، ارشادی تربیتی و حرکت زاست، که به روش نوین به سبک تفسیر «فی ظلال القرآن»سید قطب مطالب را ارائه داده است، با این تفاوت که دیدگاه اهل بیت عصمت و طهارت «علیهم السلام» را مطرح می نماید.شخصیت علمی، اجتماعی، سیاسی مصنف که از اوان تحصیل با مسائل روز مسلمانان درگیر و آشنا بوده،هجرت او به لبنان و خطیب جمعه بودن نیز که بیش از پیش او را با مسائل اجتماعی و فکری مسلمانان پیوند زد، جو لبنان و درگیری های فکری، فرهنگی، سیاسی بین ادیان، اقوام و ملیت های مختلف، و انگیزه مصنف در ایجاد حرکتی جهت زنده کردن روح حیات بخشی قرآنی و استمداد از آن در مسائل و مشکلات زندگی انسانی، این تفسیر را به تفسیری زنده و امروزی با در نظر گرفتن مقتضیات زمانی و مکانی، جهت هدایت انسان حاضر، تبدیل کرده است.
انگیزه تالیف
مؤلف در مقدمه چاپ اول می نویسد: این کتاب به عنوان تفسیر قرآن نگاشته نشد، بلکه به شکل مباحثی قرآنی، جهت ایجاد روح بیداری در جامعه اسلامی، مطرح شده، و از آنجا که فرهنگ قرآن، عنصر اساسی، در عمل بر مبنای اسلام است و قرآن منبع معصوم این فرهنگ، مبادرت به این بحثها نمودم.
مبنای بحث
در ادامه می نویسد: مبنای بحث خود را بر دو چیز نهادم:۱- قرآن منحصر به واقعه شان نزول نمی شود، بلکه آیات آن به امتداد زمان و مکان استمرار خواهد داشت، کما اینکه ائمه «علیهم السلام» فرموده اند: «قرآن به مانند ماه و آفتاب در جریان است.»۲- معانی آیات قرآنی در توسعه خود، ما را به معانی دیگری غیر از معانی لغوی، اما هماهنگ با آن می کشاند، و از آن به نوعی تاویل در روایات نام برده شده است، برای نمونه در کافی از امام محمد باقر «علیه السلام» در مورد آیه "و من احیاها فکانما احیا الناس جمیعا " می فرماید: من حرق او غرق قلت: فمن اخرجها من ضلال الی هدی؟ قال ذاک تاویلها الاعظم. امام فرمود: مراد نجات از غرق شدن یا آتش گرفتن است، راوی پرسید: اگر فردی را از ضلالت نجات دهد و هدایت کند، آیا مصداق زنده کردن است؟ امام فرمود: این معنا، تاویل اعظم آیه است.مصنف می نویسد: «ما در دروس تفسیری خود از این نکته در تطبیق اوضاع، مسائل و مشکلات امروز بر آیات قرآن، استفاده فراوان نمودیم.»در ادامه می نویسد: «ادعای تفسیر جدید را نداریم، بلکه غالب مطالب ما از بیانات مفسرین و محققین قرآنی است، فقط انطباقات و استنتاجات به آن اضافه گردیده است.سلسله این دروس، توسط طلاب و دانش پژوهان از نوار پیاده شده و من با توجه به فرصت اندک، نظر اجمالی بر آنها نموده و به دست چاپ سپرده شد.»
روش مفسر
...
wikifeqh: من_وحی_القرآن