تفسیر عرفانی قران

[ویکی فقه] تفسیر عرفانی قرآن. تفسیر عرفانی از روش های تفسیر قرآن ، بر اساس تأویل و موسوم به تفسیر اشاری و رمزی می باشد.
تفسیر عرفانی بر این مبنا استوار است که قرآن افزون بر ظواهر دارای بواطنی است که از راه تصور یا از طریق کشف و شهود عرفانی می توان به آن دست یافت.مفسران و قرآن پژوهان در تعریف این روش تفسیری دیدگاه یکسانی ندارند.عارف در تفسیر عرفانی بر مبنای تعالیم عرفانی یا ذوق وجدانی حاصل از شهود باطنی به تأویل ظواهر آیات قرآن می پردازد.
وجه تمایز با دیگر روش های تفسیری
وجه تمایز این نوع تفسیر از دیگر روش های تفسیری یکی به کار بردن «زبان اشارت» و مصطلحات ویژه ای است که تجربه عرفانی آن را اقتضا می کند و دیگری منبع قرار دادن کشف و شهود است که در سایر روش های تفسیری این منبع جایگاهی ندارد.
دیدگاه زرکشی
از نظر زرکشی (م. ۷۹۴ ق.) تفسیر عرفانی همان معانی و مواجیدی اند که مفسر هنگام تلاوت آیات قرآن آن ها را درمی یابد. منظور از معانی، حقایق و بواطن و مراد از مواجید نیز حالات و مقاماتی اند که از طریق کشف و وجدان بر عارفان حاصل می آیند.می توان گفت در دیدگاه زرکشی عارفان در فرآیند دریافت معانی کلام وحی ، تفسیر را در معنای اصطلاحی آن به کار نمی گیرند.
دیدگاه زرقانی و دیگر بزرگان
...