تفسیر ابوعلی فارسی

[ویکی فقه] تفسیر ابوعلی فارسی اثـر ابـوعلی فارسی حسن (ف ۲۸۸ - بغداد ۳۷۷ ق) فرزند احمد فسوی نحوی معروف به ابوعلی فارسی از نحویین و مفسرین شیعة می باشد.
شیخ طوسی در تفسیر خود التبیان از تفسیر مفسر نقل کرده است. همچنین در سایر تفسیرهای شیعی از تفسیر وی که بر مذاق ادبی و نحوی است نقل شده است.از ایـن کـتاب که تفسیر اصلی ابوعلی فارسی است نسخه ای وجود ندارد ولی وی سه تفسیر دیگر دارد کـه یکی الحجة فی القراآت است که در آن اساس و کیفیت قراآت هفت گانه قرآن را بحث و تـحـلـیل نموده و نسخه های متعددی از این کتاب در کتابخانه های هندوستان و عراق و ترکیه و مصر موجود است و دیگری اعراب القرآن می باشد که در مورد اعراب آیات و لغت و نحو و تفسیر آیـات قرآنی بحث نموده و از این کتاب (طبق فهرست کتابخانه الخدیویه مصر) یک نسخه در آن کتابخانه وجود دارد. سـومـی بـه نام الاغفال است که نام کامل آن (الاغفال فیما اغفله الزجاج من المعانی) و تفسیری است به شیوه زجاج و در ذکر کمبودها و غفلت های او در تفسیرش.از ایـن کتاب نسخه های متعددی در دست است که از جمله نسخه کتابخانه قاهره که در فهرست مخطوطات آن ذکر گردیده است.کارل بروکلمان در تاریخ الادب العربی هر سه تفسیر اخیرالذکر را مورد توجه و معرفی قرار داده است.ابـوعلی فارسی کتاب دیگری در نحو و به نام عضدالدوله دیلمی نوشته است که اسم آن الایضاح و التکمله می باشد.