تعنیت

[ویکی فقه] تعنیت یعنی سخت‏گیری کردن. در باب قضا آمده است سخت گیری کردن بر شاهدی که جزء صالحان و اهل معرفت است بر قاضی مکروه است. بر قاضی در مقام شهادت گرفتن، سخت‏گیری نسبت به شهودی که جزء صالحان و اهل معرفت و دقّت هستند کراهت دارد، مانند آنکه آنان را از یکدیگر جدا کند یا از ایشان بخواهد همه ویژگیها و مشخّصات مشهودبه را باز گویند و یا آنان را از عواقب شهادت کذب برحذر دارد؛ لیکن سخت‏گیری نسبت به شهودی که از نظر صلاح و معرفت و دقّت، مورد شک و اتهام هستند مستحب است.
۱. ↑ جواهر الکلام ج۴۰، ص۱۲۸.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام ج۲، ص۵۴۴.
...