تعریف دوری

[ویکی فقه] تعریف دوری یکی از اصطلاحات به کار رفته در علم منطق بوده و به معنای شناسایی یک شیء از راه شیء دوم، در حال توقف شناخت دومی بر شناخت اولی است.
یکی از موارد خطای در تعریف، تعریف دوری است و معنای آن این است که شناختن چیزی متوقف بر چیز دیگری است که آن چیز فقط با همان چیز اول شناخته می شود؛ به تعبیر دیگر، معرِّفی که وسیله شناسایی معرَّف (مجهول) است به کمک همان معرَّف قابل شناخت است. دور یا بی واسطه است (دور به یک مرتبه) مانند تعریف خورشید به «ستاره ای که روز طلوع می کند»، در حالی که «روز» به «زمان طلوع خورشید» تعریف می شود؛ چنین دوری «دور مصرَّح» یا «ظاهر» نامیده می شود و یا با واسطه (دور به چند مرتبه) که «دور مضمر» یا «خفیّ» نام دارد؛ مانند تعریف «عدد دو» به زوج اول و تعریف «زوج» به عددی که به دو مساوی، قابل تقسیم است و تعریف «دو مساوی» به دو چیزی که هر یک، هم اندازه دیگری است، در حالی که «دو چیز» همان «عدد دو» است که مجهول اول بود.
مستندات مقاله
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • گرامی، محمدعلی، منطق مقارن. • مظفر، محمدرضا، المنطق.
۱. ↑ مشکوةالدینی، عبدالمحسن، منطق نوین مشتمل بر اللمعات المشرقیه فی الفنون المنطقیه، ص۲۴۱.
...