تعالی گرایی


معنی انگلیسی:
transcendentalism

دانشنامه آزاد فارسی

تَعالی گرایی (Transcendentalism)
جنبش نویسندگان و فیلسوفان نیوانگلند در قرن ۱۹. از یک نظام آرمان گرایانۀ فکری جانبداری می کردند که بر اعتقاد به وحدت وجود همۀ موجودات، نیکی ذاتی نوع بشر، و برتری بینش بر منطق و تجربه برای کشف ژرف ترین حقایق تأکید می ورزید. آثار تعالی گرایان حاکی از آغاز شکوفایی قریحۀ هنری امریکایی و معرف رنسانس ادبیات امریکا است. منابعی که تعالی گرایان نیوانگلند در جست وجوی فلسفه ای رهایی بخش به آن گرایش یافتند، عبارت بودند از تعالی گرایی آلمان، به ویژه آن گونه که ساموئل تیلور کولریج و تامس کارلایل تحلیل می کردند؛ اندیشه های افلاطون و ناپلئون؛ نوشته های مقدس هندی و چینی؛ و آثار عارفانی نظیر اِمانوئِل سوِدِنْبورْگ و یاکوب بومِه. تعالی گرایی نیوانگلند، که بخشی از نهضت رمانتیک بود، در منطقۀ کنکوردِ ماساچوست شکوفا شد و از ۱۸۳۰ تا ۱۸۵۵ نبردِ میان نسل جوان و سالخورده و ظهور فرهنگ ملی جدیدی را تصویر کرد که از موضوع های بومی مایه می گرفت. امرسون و فولر فصل نامۀ دایل را دایر کردند که ناشر افکار تعالی گرایان بود. مقالۀ «طبیعت» (۱۸۳۶) نوشتۀ امرسون نیز اساسنامۀ فلسفی این نهضت خوانده می شود که در آن اندیشۀ وحدت وجود و یکپارچگی انسان تلقین می شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس