تعارض تناقضی

[ویکی فقه] تعارض تناقضی، تنافی میان مدلول دو دلیل، به صورت عدم امکان کذب هر دو را می گویند.
تعارض تناقضی، مقابل تعارض تضادی و به معنای تنافی ذاتی به صورت ایجاب و سلب، و به بیان دیگر، به معنای تنافی میان مدلول دو دلیل است، به گونه ای که کذب یکی از آن دو در خارج، مساوق با صدق دیگری باشد هر چند تنافی میان آن دو از نوع تناقض اصطلاحی نباشد مانند: تعارض میان دو دلیل که یکی از آن دو بر وجوب چیزی و دیگری بر نفی وجوب آن دلالت کند؛ «اکرام العلماء واجب» و «اکرام العلماء لیس بواجب».
نکته
اصل اولی در تعارض تناقضی، تساقط است.