تعارض استصحاب وجودی و عدمی

[ویکی فقه] تعارض استصحاب وجودی و عدمی، تنافی میان مدلول استصحاب وجودی و استصحاب عدمی را می گویند.
تعارض استصحاب وجودی و عدمی، به معنای تنافی میان مؤدای دو استصحاب (حکمی یا موضوعی) می باشد که یکی وجودی و دیگری عدمی است.
مثال
برای مثال، شخص نمی داند پوست گوسفندی که در اختیار اوست پاک است یا نجس ، در این جا از طرفی، می داند که در زمان حیات گوسفند، پوستش پاک بوده و اکنون بقای طهارت را که امر وجودی است استصحاب می نماید. از طرف دیگر، وی شک می کند که آیا این گوسفند که حالت گذشته آن عدم تذکیه است، هنگام ذبح ، تذکیه شده یا نه، که در این جا، استصحاب عدم تذکیه که استصحاب عدمی است جاری شده و به نجاست آن پوست حکم می گردد.مثال دیگر، وجوب روزه برای کسی است که در اثنای آن مرضی بر وی عارض شده و در بقای آن ( وجوب روزه ) شک می کند؛ در این جا، میان استصحاب وجوب روزه قبل از عروض بیماری و استصحاب عدم وجوب روزه از ازل و قبل از شرع ، تعارض پیش می آید.