تصویرسازی گرافیکی

تصویرسازی گرافیکی به مجموعهٔ روش هایی گفته می شود که برای رسم اجسام سه بعدی در فضای دوبعدی ( روی صفحه ) به کار می روند. برای نمونه تصویر ارتوگرافیک، تصویر مایل، تصویر پرسپکتیو و تصویر آگزنومتریک از بر اساس روش های تعریف شدهٔ تصویرسازی حاصل می شوند. [ ۱]
طبقه بندی روش های مختلف تصویرسازی بر اساس دید ناظر نسبت به جسم و چگونگی قرارگرفتن صفحهٔ تصویر ( که بین ناظر و جسم قرار می گیرد ) انجام می شود. در تصویرسازی های ارتوگرافیک، مایل و آگزنومتریک که از دسته تصاویر موازی هستند، فرض بر این است که ناظر در فاصلهٔ بی نهایت از جسم قرار دارد که این گفته معادل است با موازی بودن خطوط دید ناظر و عمود بودنشان بر صفحهٔ تصویر. [ ۲] نتیجهٔ این فرض این است که کلیهٔ خطوطی که در جسم با هم موازی هستند، در تصویر نیز با هم موازی خواهند ماند که البته این موضوع خلاف دید طبیعی انسان است، اما در عوض نسبت اندازه های روی تصویر ثابت باقی می مانند و برای اندازه گیری مناسب هستند. [ ۳]
در مقابل تصاویر موازی، تصاویر پرسپکتیو قرار دارند که ناظر در آن ها در فاصله ای معین فرض می شود و به گونه ای رسم می شوند که با دید واقعی انسان از اشیاء همخوانی بیشتری دارند. خطوط دید ناظر در این تصاویر در یک نقطه متمرکز می شود و در نتیجه اجسام دوردست تر کوچک تر به نظر می رسند. [ ۴]