تصویر ارتوگرافیک چندنمایی شیوه ای در تصویرسازی است که در آن از تصاویر ارتوگرافیک برای نمایش جسم استفاده می شود. از آنجایی که یک تصویر ارتوگرافیک به تنهایی برای نمایش همهٔ اطلاعات جسم کافی نیست، از دو یا چند نمای ارتوگرافیک مرتبط به هم برای نمایش استفاده می شود. دو استاندارد رایج برای رسم این گونه تصاویرِ ارتوگرافیک چندنمایی فرجهٔ اول و فرجهٔ سوم هستند. [ ۱]
هرگاه یک صفحهٔ افقی و یک صفحهٔ قائم یکدیگر را قطع کنند، فضا به چهار قسمت تقسیم می شود. به هر یک از این قسمت ها یک فرجه می گویند. فرجهٔ بالا و سمت راست را فرجهٔ اول، فرجهٔ بالا و سمت چپ را فرجهٔ دوم، فرجهٔ پایین و سمت چپ را فرجهٔ سوم و آخرین فرجه را هم فرجهٔ چهارم می گویند. در رسم فنی از فرجه های اول ( مطابق استاندارد ایزو ) و سوم ( مطابق استاندارد آمریکایی ) استفاده می شود. [ ۲] خطی که در فصل مشترک بین دو صفحه قرار می گیرد را خط زمین می گویند. [ ۳] هر فرجه متشکل از دو نیم صفحه است. [ ۴] معمولاً برای نمایش بهتر، یک صفحهٔ دیگر را که عمود بر دو صفحهٔ افقی و قائم است به فرجه اضافه می کنند که به آن صفحهٔ نیم رخ گفته می شود. [ ۵] برای رسم شکل در هر فرجه آن جسم را در همان فرجه در نظر می گیرند و سپس تصویر ارتوگرافیک جسم را روی هر یک از نیم صفحه ها ترسیم می کنند. از آنجایی که نقشه باید روی یک سطح ترسیم شود، برای سادگی صفحه ها را با کمک دوران نسبت به فصل مشترکشان از هم باز می کنند تا روی یک سطح قرار بگیرند و نقشهٔ چندنمایی حاصل شود. [ ۶]
رسم تصویر در فرجهٔ اول مطابق استاندارد ایزو است. [ ۷] در رسم تصاویر فرجهٔ اول، جسم بین ناظر و تصویر قرار می گیرد. [ ۸] نمایی از جسم که حاوی اطلاعات بیشتری است را با صفحهٔ عمودی موازی در نظر می گیرند. تصویر تشکیل شده روی صفحهٔ عمودی را تصویر قائم، تصویر تشکیل شده روی صفحهٔ افقی را تصویر افقی، و تصویر تشکیل شده روی صفحهٔ نیم رخ را تصویرنیم رخ یا جانبی می نامند. صفحه های تصاویر را به گونه ای از هم باز می کنند که تصویر نیم رخ در سمت راست نمای روبه رو و تصویر افقی در زیر آن قرار می گیرد. [ ۹] با این روش، در تصویر قائم نمایِ روبه رو با دید از جلو، در تصویر افقی نمای افقی با دید از بالا و در تصویر جانبی نمای جانبی با دید از چپ به دست می آید. در صورتی که سه نمای گفته شده برای نمایش تصویر کافی نباشد، می توان از دیدهای مخالف ( راست، پایین و پشت ) را نیز استفاده کرد. [ ۱۰]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهرگاه یک صفحهٔ افقی و یک صفحهٔ قائم یکدیگر را قطع کنند، فضا به چهار قسمت تقسیم می شود. به هر یک از این قسمت ها یک فرجه می گویند. فرجهٔ بالا و سمت راست را فرجهٔ اول، فرجهٔ بالا و سمت چپ را فرجهٔ دوم، فرجهٔ پایین و سمت چپ را فرجهٔ سوم و آخرین فرجه را هم فرجهٔ چهارم می گویند. در رسم فنی از فرجه های اول ( مطابق استاندارد ایزو ) و سوم ( مطابق استاندارد آمریکایی ) استفاده می شود. [ ۲] خطی که در فصل مشترک بین دو صفحه قرار می گیرد را خط زمین می گویند. [ ۳] هر فرجه متشکل از دو نیم صفحه است. [ ۴] معمولاً برای نمایش بهتر، یک صفحهٔ دیگر را که عمود بر دو صفحهٔ افقی و قائم است به فرجه اضافه می کنند که به آن صفحهٔ نیم رخ گفته می شود. [ ۵] برای رسم شکل در هر فرجه آن جسم را در همان فرجه در نظر می گیرند و سپس تصویر ارتوگرافیک جسم را روی هر یک از نیم صفحه ها ترسیم می کنند. از آنجایی که نقشه باید روی یک سطح ترسیم شود، برای سادگی صفحه ها را با کمک دوران نسبت به فصل مشترکشان از هم باز می کنند تا روی یک سطح قرار بگیرند و نقشهٔ چندنمایی حاصل شود. [ ۶]
رسم تصویر در فرجهٔ اول مطابق استاندارد ایزو است. [ ۷] در رسم تصاویر فرجهٔ اول، جسم بین ناظر و تصویر قرار می گیرد. [ ۸] نمایی از جسم که حاوی اطلاعات بیشتری است را با صفحهٔ عمودی موازی در نظر می گیرند. تصویر تشکیل شده روی صفحهٔ عمودی را تصویر قائم، تصویر تشکیل شده روی صفحهٔ افقی را تصویر افقی، و تصویر تشکیل شده روی صفحهٔ نیم رخ را تصویرنیم رخ یا جانبی می نامند. صفحه های تصاویر را به گونه ای از هم باز می کنند که تصویر نیم رخ در سمت راست نمای روبه رو و تصویر افقی در زیر آن قرار می گیرد. [ ۹] با این روش، در تصویر قائم نمایِ روبه رو با دید از جلو، در تصویر افقی نمای افقی با دید از بالا و در تصویر جانبی نمای جانبی با دید از چپ به دست می آید. در صورتی که سه نمای گفته شده برای نمایش تصویر کافی نباشد، می توان از دیدهای مخالف ( راست، پایین و پشت ) را نیز استفاده کرد. [ ۱۰]
wiki: تصویرسازی چندنمایی