تصویربرداری کلسیومی

تصویر برداری کلسیمی روشی برای مشاهده وضعیت یون کلسیم ( Ca۲+ ) سلول، بافت یا هر نمونه دیگر می باشد.
روش های تصویر برداری کلسیمی نشان گرهای کلسیمی می گیرند که می توانند با تغییر خواص فلوئورسان خود، به پیوندهای یونهای کلسیمی پاسخ دهند.
دو دسته اصلی نشان گرهای کلسیمی وجود دارد:
• نشان گرهای شیمیایی
• نشان گرهای کدهای ژنتیکی ( GECI )
فارغ از نوع نشان گرهایی که استفاده می شود، خواص طیفی نمونه پس از اتصال یون کلسیم تغییر می کند. برای مثال رنگ می تواند فلورسانس شود.
تصویر برداری کلسیمی می تواند به صورت پروب های نوری کلسیم داخل سلولی مورد استفاده قرار گیرد. [ ۱] این روش تا کنون در بررسی فعالیت های عصبی صدها سلول عصبی و گلیال در حلقه های ودارهای عصبی مورد استفاده قرار گرفته است.
نشان گرهای کلسیمی مولکولهای ریزی هستند که قابلیت چنگالش یونهای کلسیوم را دارند. همه یاین مولکولها بر اساس رونشت EGTA ( chemical ) |EGTA که BAPTA نامیده می شود قرار گرفته اند، حساسیت بالای یون کلسیم ( Ca۲+ ) در برابر یون منیزیوم ( Mg۲+ ) . این گروه از نشان گرها شامل: fura - 2, indo - 1, fluo - 3, fluo - 4, Calcium Green - 1.
نشانگرهای کدهای ژنتیکی پروتئین های فلورسانس می باشد که از پروتئین سبز فلورسنت ( GFP ) یا دیگر گونه های آن بدست آمدهاند. به بارگذاری این نشانگرها بر روی سلول نیازی نیست به این علت که ژن های کد گذاری شدهٔ این پروتئین ها به راحتی به خطوط سلولی انتقال می یابد.