تصویربرداری پیش بالینی

تصویربرداری پیش بالینی، تصویربرداری و تصویرسازی از بدن حیوانات زنده برای اهداف پژوهشی، مانند داروپردازی ( طراحی دارو ) است. مدل سازی تصویری، از مدت ها پیش، برای پژوهشگران در زمینهٔ مشاهدهٔ تغییرات زیستی موجودات زنده در اندام ها، بافت ها، سلول ها یا در سطح مولکولی، در پاسخ به تغییرات فیزیولوژیکی یا محیطی، بسیار مهم بوده است. انواعی از مدل سازی تصویری که تهاجمی و تخریبی نبوده و درون جانداری هستند، اهمیت بسیاری برای مطالعهٔ جانوران به صورت طولی و از درازا یافته اند. به طور کلی، این روش ها و سامانه های تصویربرداری می توانند به دو دستهٔ فنون و روش های ریخت شناختی–کالبدشناختی ( مورفولوژیکال–آناتومیکال ) و فنون و روش های مولکولی تقسیم بندی شوند. فنون تصویربرداری زیستی مانند ریزفراصوت با بسامد ( فرکانس ) بالا ( های فری کوئنسی میکروآلتراسَوند high - frequency micro - ultrasound ) ، ام آرآی و سی تی اسکن، معمولاً برای تصویربرداری کالبدشناختی ( آناتومیکال ) استفاده می شوند و روش های تصویربرداری نوری، مانند فلورسنس ( fluorescence ) ، زیست تابی ( bioluminescence ) ، مقطع نگاری رایانه ای تک فوتونی ( Single - photon emission computed tomography, SPECT ) و برش نگاری با گسیل پوزیترون ( Positron Emission Tomography, PET ) معمولاً برای تصویرسازی مولکولی مورد بهره برداری قرار می گیرند. امروزه، تولیدکنندگان تجهیزات و لوازم تصویربرداری پزشکی، سامانه ها و دستگاه هایی با قابلیت های چندگانه تولید و عرضه می کنند که مزیت های مدل سازی های کالبدشناختی ( آناتومیکال ) ، مانند سی تی اسکن و ام آی آر را با تصویربرداری کاربردی و کارکردی نظیر گسیل پوزیترون ( PET ) و مقطع نگاری رایانه ای تک فوتونی ( SPECT ) در هم می آمیزند. برخی از نمونه های این ترکیب فناوری عبارتند از مقطع نگاری رایانه ای تک فوتونی ( SPECT ) ، پت - سی تی و پت - ام آر آی.
  برای دسترسی به نمای بزرگِ هر نگاره، کافی است اشاره گر موشواره ( ماوس ) را روی آن برده و کلیک کنید.