برای تصویربرداری از لختهٔ خون در رگ های داخلی که به آن ترومبوز سیاهرگی عمقی ( DVT: deep vein thrombosis ) نیز گفته می شود، در این خصوص از فراصوت برای رگ های دور از سطح پوست و بیشتر در سیاهرگ رانی و سیاهرگ پشت زانویی استفاده می شود، زیرا لختهٔ خون در این رگ ها خطر آمبولی ریه را به حداکثر می رساند.
احتمال ابتلا به ترومبوز سیاهرگی عمقی، توسط مجموع امتیازات یک تست به نام wells score سنجیده می شود و هرچه این امتیاز بیشتر باشد احتمال ابتلا به ترومبوز سیاهرگی عمقی بیشتر می شود. در حالتی که جواب آزمایش آنژیوگرافی ریوی ( به انگلیسی:CT pulmonary angiogram ) برای وجود آمبولی ریه منفی است اما علائم پزشکی وجود آن را تأیید می کند، استفاده از سونوگرافی وریدی اندام تحتانی می تواند کمک کننده باشد. [ ۱] این سونوگرافی می تواند تا حدود ۵۰ درصد از افرادی که آمبولی ریه دارند را با شناسایی ترومبوز سیاهرگی عمقی، تشخیص دهد. [ ۱] جراحی تعویض مفصل ران یا زانو به تنهایی نمی توانند علامت های این بیماری باشند. [ ۲]
در بیمارهایی با علائم DVT که به آمبولی ریه مشکوک هستند و اسکن های ریوی در پزشکی هسته ای نیز در آن ها بیماری را تشخیص نداده است، پیگیری پیاپی با استفاده از سونوگرافی ضروری نیست. [ ۳]
برخلاف سونوگرافی شریانی ( سرخرگی ) سونوگرافی وریدی ( سیاهرگی ) در حالتی انجام می شود که پروب در مقطع عرضی ( عمود بر راستای سیاهرگ ) قرار گیرد، تا برش عرضی از سیاهرگ را نمایش دهد. کلیهٔ رگ های فرعی که شامل رگ های ارتباطی ( به انگلیسی:perforator veins ) می شود، ( در واقع این رگ های ارتباطی سیاهرگ های سطحی را به سیاهرگ های عمقی ارتباط می دهند ) با استفاده از تصویر برش عرضی بهتر نمایش داده می شوند، [ ۴] اما مهم تر از خود رگ ها شناسایی لختهٔ سیاهرگی است.
قابل اطمینان ترین معاینه برای تشخیص لخته خون ( حتی وقتی یک تصویر رنگی باکیفیت در اختیار داشته باشیم ) عدم تراکم پذیری است، درست مانند لولهٔ لاستیکی که آب داخلش یخ زده باشد و در آن ناحیه با ایجاد فشار فشرده نمی شود، در رگ نیز در نقطه ای که لخته وجود دارد چون جامد است، اگر به آن فشار وارد کنیم، فشرده نمی شود، [ ۵] پس با در نظر گرفتن این موضوع اگر بخواهیم پروب را برای آزمایش تراکم پذیری روی سیاهرگ و به موازات آن قرار دهیم و فشار دهیم، پروب به سمت چپ و راست رگ لیز می خورد و در نتیجه ، نتیجهٔ منفی کاذب ( به انگلیسی:false negative ) نشان می دهد، زیرا پروب به سمت دیگر حرکت کرده و سیاهرگ را نشان نمی دهد. با این وجود پس از تشخیص لخته اگر متخصص بخواهد تصویر نهایی از قسمت ابتدایی لخته را چاپ کند، در این حالت پروب را موازی با سیاهرگ قرار می دهد ( مانند تصویر ) . [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاحتمال ابتلا به ترومبوز سیاهرگی عمقی، توسط مجموع امتیازات یک تست به نام wells score سنجیده می شود و هرچه این امتیاز بیشتر باشد احتمال ابتلا به ترومبوز سیاهرگی عمقی بیشتر می شود. در حالتی که جواب آزمایش آنژیوگرافی ریوی ( به انگلیسی:CT pulmonary angiogram ) برای وجود آمبولی ریه منفی است اما علائم پزشکی وجود آن را تأیید می کند، استفاده از سونوگرافی وریدی اندام تحتانی می تواند کمک کننده باشد. [ ۱] این سونوگرافی می تواند تا حدود ۵۰ درصد از افرادی که آمبولی ریه دارند را با شناسایی ترومبوز سیاهرگی عمقی، تشخیص دهد. [ ۱] جراحی تعویض مفصل ران یا زانو به تنهایی نمی توانند علامت های این بیماری باشند. [ ۲]
در بیمارهایی با علائم DVT که به آمبولی ریه مشکوک هستند و اسکن های ریوی در پزشکی هسته ای نیز در آن ها بیماری را تشخیص نداده است، پیگیری پیاپی با استفاده از سونوگرافی ضروری نیست. [ ۳]
برخلاف سونوگرافی شریانی ( سرخرگی ) سونوگرافی وریدی ( سیاهرگی ) در حالتی انجام می شود که پروب در مقطع عرضی ( عمود بر راستای سیاهرگ ) قرار گیرد، تا برش عرضی از سیاهرگ را نمایش دهد. کلیهٔ رگ های فرعی که شامل رگ های ارتباطی ( به انگلیسی:perforator veins ) می شود، ( در واقع این رگ های ارتباطی سیاهرگ های سطحی را به سیاهرگ های عمقی ارتباط می دهند ) با استفاده از تصویر برش عرضی بهتر نمایش داده می شوند، [ ۴] اما مهم تر از خود رگ ها شناسایی لختهٔ سیاهرگی است.
قابل اطمینان ترین معاینه برای تشخیص لخته خون ( حتی وقتی یک تصویر رنگی باکیفیت در اختیار داشته باشیم ) عدم تراکم پذیری است، درست مانند لولهٔ لاستیکی که آب داخلش یخ زده باشد و در آن ناحیه با ایجاد فشار فشرده نمی شود، در رگ نیز در نقطه ای که لخته وجود دارد چون جامد است، اگر به آن فشار وارد کنیم، فشرده نمی شود، [ ۵] پس با در نظر گرفتن این موضوع اگر بخواهیم پروب را برای آزمایش تراکم پذیری روی سیاهرگ و به موازات آن قرار دهیم و فشار دهیم، پروب به سمت چپ و راست رگ لیز می خورد و در نتیجه ، نتیجهٔ منفی کاذب ( به انگلیسی:false negative ) نشان می دهد، زیرا پروب به سمت دیگر حرکت کرده و سیاهرگ را نشان نمی دهد. با این وجود پس از تشخیص لخته اگر متخصص بخواهد تصویر نهایی از قسمت ابتدایی لخته را چاپ کند، در این حالت پروب را موازی با سیاهرگ قرار می دهد ( مانند تصویر ) . [ ۴]
