تصویربرداری دیجیتال ( به انگلیسی: Digital radiography ) یک نوع تصویربرداری با اشعه ایکس است که در آن، به جای فیلم های سنتی عکاسی، از سنسورهای دیجیتال اشعه ایکس استفاده می شود. مزایای این روش شامل بهبود راندمان زمانی از طریق دور زدن لزوم وقوع رخدادهای شیمیایی، توانایی انتقال دیجیتالی و بهبود تصاویر است. همچنین برای ایجاد یک تصویر با کنتراست مشابه با رادیوگرافی معمولی، می توان از تابش اشعه ایکس کمتر استفاده کرد.
رادیوگرافی دیجیتال به جای استفاده از فیلم اشعه ایکس، از دستگاه ضبط عکس دیجیتال استفاده می کند. این مورد مزایایی شامل پیش نمایش و در دسترس بودن سریع تصویر را باعث می شود و علاوه بر این موجب حذف مراحل هزینه بر پردازش فیلم شده و محدوده دینامیکی گسترده تری را ارائه می دهد؛ همچنین امکان استفاده از تکنیک های پردازش تصویر خاص که کیفیت کلی تصویر را افزایش می دهند، وجود دارد.
آشکارسازهای صفحه تخت ( FPDs ) شایع ترین نوع آشکارسازهای دیجیتال مستقیم هستند. [ ۱] آنها در دو دسته اصلی طبقه بندی می شوند:
• آشکارسازهای صفحه تخت ( FPDs ) غیر مستقیم : سیلیکون آمورف ( a - Si ) رایج ترین ماده آشکارسازهای صفحه تخت تجاری است. ترکیب آشکارسازهای سیلیکون آمورف با یک سینتیلاتور در لایه خارجی آشکارساز، که از سزیم یدید ( CsI ) یا گادولینیم اکسی سولفید ( Gd2O2S ) ساخته شده، اشعه ایکس را به نور تبدیل می کند. به دلیل این تبدیل، آشکارساز سیلیکون آمورف به عنوان یک دستگاه تصویربرداری غیرمستقیم شناخته می شود. نور در لایه فوتودیود سیلیکون آمورف به سیگنال خروجی دیجیتال تبدیل می شود. سپس سیگنال دیجیتال توسط ترانزیستورهای فیلم نازک ( TFT ) یا دستگاه بار جفت شده ( CCD ) خوانده می شود. [ ۲]
• آشکارسازهای صفحه تخت ( FPDs ) مستقیم : FPDهای آمورف سلنیم ( a - Se ) به عنوان «آشکارسازهای مستقیم» شناخته می شوند زیرا فوتون های اشعه ایکس به طور مستقیم به بار ( الکترون ) تبدیل می شوند. در این طراحی معمولاً لایه خارجی فلت پنل یک الکترود بایاس ولتاژ بالا است. فوتون های اشعه ایکس جفت الکترون - حفره هایی را در آمورف سلنیوم ایجاد می کنند و گذرش این الکترون و حفره ها بستگی به این ولتاژ بایاس دارد. وقتی که حفره ها با الکترون جایگزین می شوند، الگوی شارژ حاصل شده در لایه سلنیوم توسط آرایه ای از TFT، آرایه ماتریس فعال، پروب های الکترومتر یا آدرس خط میکرو پلاسما خوانده می شود. [ ۲] [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفرادیوگرافی دیجیتال به جای استفاده از فیلم اشعه ایکس، از دستگاه ضبط عکس دیجیتال استفاده می کند. این مورد مزایایی شامل پیش نمایش و در دسترس بودن سریع تصویر را باعث می شود و علاوه بر این موجب حذف مراحل هزینه بر پردازش فیلم شده و محدوده دینامیکی گسترده تری را ارائه می دهد؛ همچنین امکان استفاده از تکنیک های پردازش تصویر خاص که کیفیت کلی تصویر را افزایش می دهند، وجود دارد.
آشکارسازهای صفحه تخت ( FPDs ) شایع ترین نوع آشکارسازهای دیجیتال مستقیم هستند. [ ۱] آنها در دو دسته اصلی طبقه بندی می شوند:
• آشکارسازهای صفحه تخت ( FPDs ) غیر مستقیم : سیلیکون آمورف ( a - Si ) رایج ترین ماده آشکارسازهای صفحه تخت تجاری است. ترکیب آشکارسازهای سیلیکون آمورف با یک سینتیلاتور در لایه خارجی آشکارساز، که از سزیم یدید ( CsI ) یا گادولینیم اکسی سولفید ( Gd2O2S ) ساخته شده، اشعه ایکس را به نور تبدیل می کند. به دلیل این تبدیل، آشکارساز سیلیکون آمورف به عنوان یک دستگاه تصویربرداری غیرمستقیم شناخته می شود. نور در لایه فوتودیود سیلیکون آمورف به سیگنال خروجی دیجیتال تبدیل می شود. سپس سیگنال دیجیتال توسط ترانزیستورهای فیلم نازک ( TFT ) یا دستگاه بار جفت شده ( CCD ) خوانده می شود. [ ۲]
• آشکارسازهای صفحه تخت ( FPDs ) مستقیم : FPDهای آمورف سلنیم ( a - Se ) به عنوان «آشکارسازهای مستقیم» شناخته می شوند زیرا فوتون های اشعه ایکس به طور مستقیم به بار ( الکترون ) تبدیل می شوند. در این طراحی معمولاً لایه خارجی فلت پنل یک الکترود بایاس ولتاژ بالا است. فوتون های اشعه ایکس جفت الکترون - حفره هایی را در آمورف سلنیوم ایجاد می کنند و گذرش این الکترون و حفره ها بستگی به این ولتاژ بایاس دارد. وقتی که حفره ها با الکترون جایگزین می شوند، الگوی شارژ حاصل شده در لایه سلنیوم توسط آرایه ای از TFT، آرایه ماتریس فعال، پروب های الکترومتر یا آدرس خط میکرو پلاسما خوانده می شود. [ ۲] [ ۳]
wiki: تصویربرداری دیجیتال