تصویربرداری با دامنه دینامیک بالا ( به انگلیسی: High dynamic range imaging ) یا اچ دی آر ( به انگلیسی: HDR ) در پردازش تصویر، گرافیک کامپیوتری و عکاسی به مجموعه ای از تکنیک هایی گفته می شود که نسبت به روش های معمول، امکان وجود دامنه دینامیک روشنایی بیشتری بین نقاط تاریک و روشن را فراهم می کنند. هدف این تکنیک ها نمایش دقیق دامنه شدت های نور موجود در صحنه های طبیعی است.
عکس های اچ دی آر با ترکیب چند عکس به وجود می آیند؛ برای هر عکس اچ دی آر، باید چند عکس با کادر کاملاً یکسان تهیه کرد ( معمولاً ۳ یا ۵ عکس ) و هر عکس باید با نوردهی خاصی گرفته شده باشد؛ به این ترتیب که یک عکس با نوردهی معمولی و بقیهٔ عکس ها با نوردهی دو پله کمتر و بیشتر.
هدف از عکاسی اچ دی آر، افزایش محدودهٔ دینامیکی است و با ترکیب محدوده دینامیکی محدود عکس ها، به عکسی با محدوده دینامیکی بزرگ، که اچ دی آر نامیده می شود دست پیدا می کنیم. نکتهٔ مهم این است که محدوده دینامیکی قالب RAW به مراتب بزرگتر از JPG است، در نتیجه لازم است که برای عکاسی اچ دی آر از قالب RAW استفاده شود. این فناوری در نسل جدید تلویزیون ها نیز مشاهده می شود که باعث مشاهده کیفیت های هر چه بیشتر است.
با استفاده از این تکنیک با بیشینه کردن میزان کنتراست تصاویر و امکان ایجاد تمایز رنگ ها می توان نزدیک ترین رنگ ها که در تصاویر غیر HDR از هم قابل تشخیص نیستند برای بیننده قابل مشاهده گردد. در این تکنولوژی از عملکرد چشم انسان و عنبیه در تنظیم نور و رنگ های ورودی به چشم الگو گرفته شده است که با تمایز دادن رنگ ها از یکدیگر دستورها را به مغز صادر می کند و باعث می شود تا فرد بتواند اختلاف رنگ های جزئی را از هم تشخیص دهد.
وقتی چند فایل عکس را با یکدیگر تلفیق می کنیم، حاصل فایلی است با عمق ۳۲ بیتی. فایل های معمولی عکس معمولاً دارای عمق بیت ۸ یا ۱۶ بیت هستند یعنی در هر کانال رنگ دارای دو به توان ۸ یا ۱۶ بیت اطلاعات می باشند. عمق بیت بیشتر فایل های HDR این امکان را می دهد که بهتر بتوان اطلاعات روشنایی و رنگ را پردازش نمود
در این تکنیک با استفاده از حسگرهای CMOS می توان به خلق تصاویر HDR دست یافت. [ ۲] مجموعه ابزارها در تکنیک HDR عبارت اند از:
• تنظیم اوج روشنایی
• تنظیم سطح رنگ مشکی
• اعمال رنگ های بیش تر
• استفاده از توابع انتقال
• ایجاد عمق رنگ
• استفاده متادِیتا[ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفعکس های اچ دی آر با ترکیب چند عکس به وجود می آیند؛ برای هر عکس اچ دی آر، باید چند عکس با کادر کاملاً یکسان تهیه کرد ( معمولاً ۳ یا ۵ عکس ) و هر عکس باید با نوردهی خاصی گرفته شده باشد؛ به این ترتیب که یک عکس با نوردهی معمولی و بقیهٔ عکس ها با نوردهی دو پله کمتر و بیشتر.
هدف از عکاسی اچ دی آر، افزایش محدودهٔ دینامیکی است و با ترکیب محدوده دینامیکی محدود عکس ها، به عکسی با محدوده دینامیکی بزرگ، که اچ دی آر نامیده می شود دست پیدا می کنیم. نکتهٔ مهم این است که محدوده دینامیکی قالب RAW به مراتب بزرگتر از JPG است، در نتیجه لازم است که برای عکاسی اچ دی آر از قالب RAW استفاده شود. این فناوری در نسل جدید تلویزیون ها نیز مشاهده می شود که باعث مشاهده کیفیت های هر چه بیشتر است.
با استفاده از این تکنیک با بیشینه کردن میزان کنتراست تصاویر و امکان ایجاد تمایز رنگ ها می توان نزدیک ترین رنگ ها که در تصاویر غیر HDR از هم قابل تشخیص نیستند برای بیننده قابل مشاهده گردد. در این تکنولوژی از عملکرد چشم انسان و عنبیه در تنظیم نور و رنگ های ورودی به چشم الگو گرفته شده است که با تمایز دادن رنگ ها از یکدیگر دستورها را به مغز صادر می کند و باعث می شود تا فرد بتواند اختلاف رنگ های جزئی را از هم تشخیص دهد.
وقتی چند فایل عکس را با یکدیگر تلفیق می کنیم، حاصل فایلی است با عمق ۳۲ بیتی. فایل های معمولی عکس معمولاً دارای عمق بیت ۸ یا ۱۶ بیت هستند یعنی در هر کانال رنگ دارای دو به توان ۸ یا ۱۶ بیت اطلاعات می باشند. عمق بیت بیشتر فایل های HDR این امکان را می دهد که بهتر بتوان اطلاعات روشنایی و رنگ را پردازش نمود
در این تکنیک با استفاده از حسگرهای CMOS می توان به خلق تصاویر HDR دست یافت. [ ۲] مجموعه ابزارها در تکنیک HDR عبارت اند از:
• تنظیم اوج روشنایی
• تنظیم سطح رنگ مشکی
• اعمال رنگ های بیش تر
• استفاده از توابع انتقال
• ایجاد عمق رنگ
• استفاده متادِیتا[ ۳]
