تشکیلات روحانیت شیعه

[ویکی فقه] تشکیلات روحانیت شیعه گروهی از علما، مراجع تقلید، مجتهدان، راویان و محدثانی که پیرو و معتقد به امامت حضرت علی و فرزندان معصوم (علیهم السّلام) هستند و تحت یک نظام فرهنگی و اجتماعی در راه تحقق اهداف خاصی شکل گرفته و فعالیت می کنند. این تجمع، ابتدا حول محور یک چهره معصوم ـ در عصر رسالت و امامت ـ و پس از او، عمدتاً حول محور یکی از عالمان و فقیهان طراز اول وجود داشته که به تدریج بر گستردگی آن افزوده شده است.
این واژه به کسانی اختصاص دارد که به تعلیم و تعلم علوم دینی اشتغال داشته یا هنوز بدان مشغول اند. البته در زمان رسالت و امامت معصومان و سده های نزدیک به آن ها، از این کلمه ها استفاده نمی شده و ایشان را به نام های «فقیه»، «محدث» و «راوی» می شناختند. مفهوم «روحانیت» در بردارنده عالمان، مراجع تقلید، مجتهدان، محدثان، قاضیان و متعلمان است.
تعریف شیعه
مفهوم «شیعه» بر پیروان و معتقدان به امامت حضرت علی (علیه السّلام) و فرزندان معصوم آن حضرت (علیهم السّلام) صدق می کند. «روحانیت شیعه» هم آن دسته از افراد جامعه شیعی هستند که به تعلیم و تعلم و تبلیغ و ترویج آموزه هایی که «معالم دین» و «معارف اهل بیت» نامیده می شود، اشتغال دارند و با عناوین خاصی که سلسله مراتب آن ها را می رساند، در حوزه های آموزش و تبلیغ ایفای نقش می کنند.
تعریف سازمان اجتماعی
درباره مفهوم «سازمان» تعبیر واحد و مورد اتفاقی وجود ندارد، اما در عین حال بیش ترین تعریف هایی که برای این مفهوم ارائه شده، ویژگی مشترکی را مطرح کرده اند.
برای دیدن تعریف های سازمان نک: کوئن، بروس، مبانی جامعه شناسی، ترجمه غلام عباس توسلی و رضا فاضل، ص۳۶۷.
...