تشخیص عواطف (احساسات). شناخت عواطف فرایند شناسایی عواطف انسانی است. دقت افراد در تشخیص احساسات دیگران، معمولاً بسیار متفاوت است. استفاده از فناوری برای کمک به افراد در حوزهٔ تشخیص احساسات، یک حوزه تحقیقاتی نسبتاً نوپا است. به طور کلی، این فناوری در صورتی که از روش های چندوجهی در پردازش داده ها استفاده کند، بسیار کارآمد خواهد بود. تا به امروز، بیشترین کار روی تشخیص خودکار حالات چهره از دادهٔ تصویری، عبارات گفتاری از داده های صوتی، عبارات نوشتاری از داده های متنی، و فیزیولوژی که توسط ابزارهای پوشیدنی اندازه گیری می شود، انجام شده است.
انسان ها انعطاف زیادی در توانایی های خود برای تشخیص عواطف نشان می دهند. نکته کلیدی که هنگام یادگیری در مورد تشخیص خودکار عواطف باید به خاطر داشت این است که چندین منبع "حقیقت پایه" یا حقیقت در مورد اینکه عواطف واقعی چیست، وجود دارد. فرض کنید سعی داریم که احساسات فردی به نام الکس را شناسایی کنیم. یک منبع این است که "بیشتر مردم چه می گویند در مورد این که الکس چه احساسی دارد؟" در این مورد، "حقیقت" ممکن است با آنچه الکس احساس می کند منطبق نباشد، اما ممکن است با آن عواطفی که اکثر مردم می گویند که به نظر می رسد الکس آن ها را احساس می کند، مطابقت داشته باشد. به عنوان مثال، الکس ممکن است واقعاً احساس غمگینی کند، اما در ظاهر لبخند بزرگی می زند، درنتیجه اکثر مردم می گویند که او خوشحال به نظر می رسد. اگر یک روش خودکار به نتایجی یکسان با گروهی از ناظران دست یابد، ممکن است آن روش، روش دقیقی به حساب بیاید، حتی اگر واقعاً آنچه را که الکس واقعاً احساس می کند اندازه گیری نکند. منبع دیگر برای «حقیقت» این است که از خود الکس بپرسید که واقعاً چه احساسی دارد. این منبع هنگامی کارا است که الکس درک خوبی از وضعیت درونی خود داشته باشد و بخواهد که به شما بگوید که آن وضعیت درونی اش چیست، و همچنین توانایی بیان دقیق آن وضعیت درونی را با کلمات یا یک عدد داشته باشد. با این حال، برخی از افراد دارای نارسایی هیجانی هستند ( افراد دارای نارسایی هیجانی، افرادی هستند که از بیان احساسات و عواطف خود عاجزند ) و درک خوبی از احساسات درونی خود ندارند، یا با استفاده کلمات و اعداد، قادر به برقراری یک ارتباط دقیق با این احساسات درونی نیستند. به طور کلی، دستیابی به این حقیقت که واقعاً عواطف چه چیزی را بیان می کنند، نیاز به تحقیقات بیشتری دارد، و بسته به انتخاب شاخص ها، چگونگی این تحقیقات می تواند متفاوت باشد و معمولاً مستلزم درنظر گرفتن مقداری از عدم قطعیت است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفانسان ها انعطاف زیادی در توانایی های خود برای تشخیص عواطف نشان می دهند. نکته کلیدی که هنگام یادگیری در مورد تشخیص خودکار عواطف باید به خاطر داشت این است که چندین منبع "حقیقت پایه" یا حقیقت در مورد اینکه عواطف واقعی چیست، وجود دارد. فرض کنید سعی داریم که احساسات فردی به نام الکس را شناسایی کنیم. یک منبع این است که "بیشتر مردم چه می گویند در مورد این که الکس چه احساسی دارد؟" در این مورد، "حقیقت" ممکن است با آنچه الکس احساس می کند منطبق نباشد، اما ممکن است با آن عواطفی که اکثر مردم می گویند که به نظر می رسد الکس آن ها را احساس می کند، مطابقت داشته باشد. به عنوان مثال، الکس ممکن است واقعاً احساس غمگینی کند، اما در ظاهر لبخند بزرگی می زند، درنتیجه اکثر مردم می گویند که او خوشحال به نظر می رسد. اگر یک روش خودکار به نتایجی یکسان با گروهی از ناظران دست یابد، ممکن است آن روش، روش دقیقی به حساب بیاید، حتی اگر واقعاً آنچه را که الکس واقعاً احساس می کند اندازه گیری نکند. منبع دیگر برای «حقیقت» این است که از خود الکس بپرسید که واقعاً چه احساسی دارد. این منبع هنگامی کارا است که الکس درک خوبی از وضعیت درونی خود داشته باشد و بخواهد که به شما بگوید که آن وضعیت درونی اش چیست، و همچنین توانایی بیان دقیق آن وضعیت درونی را با کلمات یا یک عدد داشته باشد. با این حال، برخی از افراد دارای نارسایی هیجانی هستند ( افراد دارای نارسایی هیجانی، افرادی هستند که از بیان احساسات و عواطف خود عاجزند ) و درک خوبی از احساسات درونی خود ندارند، یا با استفاده کلمات و اعداد، قادر به برقراری یک ارتباط دقیق با این احساسات درونی نیستند. به طور کلی، دستیابی به این حقیقت که واقعاً عواطف چه چیزی را بیان می کنند، نیاز به تحقیقات بیشتری دارد، و بسته به انتخاب شاخص ها، چگونگی این تحقیقات می تواند متفاوت باشد و معمولاً مستلزم درنظر گرفتن مقداری از عدم قطعیت است.
wiki: تشخیص عواطف (احساسات)