[ویکی فقه] تسلیم جمهور، از اصطلاحات علم منطق بوده و به تصدیق عموم مردم درباره قضایای مشهوره، اطلاق می گردد.
تسلیم به معنای قبول کردن، مسلم داشتن و تصدیق است و آن یا از ناحیه خصم (شخص) است یا جمهور مردم و یا عقل. تسلیم از ناحیه خصم، مانند تسلیم وی در مقابل تقریریات یا مسلمات باب جدل، و از سوی جمهور، مثل تسلیم جمهور در برابر مشهورات، و از جانب عقل، مثل تسلیم عقل در برابر اولیات.قضایایی که مورد تسلیم قرار می گیرند «مسلمات» نامیده می شوند. مسلمات باب جدل، قضایایی اند که مجیب (شخص یا گروه معینی) آن را مسلم دانسته و به آن ملتزم شده است (چه در واقع صادق باشند، چه کاذب وچه مشکوک)، آن گاه آنها از سوی سائل در حجتی به کار گرفته شوند که بر ابطال رای مجیب تالیف شده است؛ به دیگر بیان، قضایایی اند که سائل در جدل برای محکوم کردن و افحام مجیب (اگر معاند باشد) یا ارشاد و افهامش (اگر مسترشد باشد و آمادگی لازم برای درک برهان و فهم آن را نداشته باشد) اخذ می کند.
انواع تسلیم
تسلیم به لحاظ مسلمات انواعی دارد:ا) تسلیم جمهور یا تصدیق عامه مطلقه: این تسلیم با تصدیق و پذیرش مسلمات عامه مطلقه محقق می شود. مسلمات عامه مطلقه یعنی قضایایی که جمهور (عموم) مردم آنها را به سبب شهرتشان (نه به سبب مطابقت آنها با واقع) پذیرفته و بر آنها متفق اند و از این لحاظ، مشهورات اند. برخی این قسم را «مسلمات عامه» نامیده اند و به لحاظ تصدیق جمهور به این قسم، آن را «تسلیم جمهور» نیز می گویند.ب) تسلیم عامه محدوده: این تسلیم با تصدیق و پذیرش مسلمات عامه محدوده محقق می شود.مسلمات عامه محدوده، قضایایی اند که گروه، طایفه، اهل دین و فرقه خاص یا اهل اصطلاح خاصی آنها را می پذیرفتند و برآن اتفاق دارند؛ مانند متحیز و محسوس بودن موجودات در علم طبیعی؛ به دیگر بیان، مسلمات، نزد عرف خاص را شامل می شود. برخی این قسم را «مسلمات خاصه» نامیده اند.مسلمات عامه در علم خاص در صورتی که با مسامحه و به سبب حسن ظنّ متعلم به معلم پذیرفته شوند، «اصول موضوعه» آن علم نام دارند، اما اگر از باب مدارا و از روی انکار و یا شک پذیرفته شوند «مصادرات» نام دارند.ج) تسلیم خاصه یا تسلیم شخص: این تسلیم با تصدیق و پذیرش مسلمات خاصه محقق می شود. مسلمات خاصه قضایایی اند که شخصی معین یا همان طرف مقابل سائل (که مجیب یاخصم است) آنها را پذیرفته باشد چه آن را قبول داشته باشد یا نه و خواه حق باشد یا باطل. برخی این قسم را «مسلمات شخصیه» نامیده اند.
تسلیم به معنای قبول کردن، مسلم داشتن و تصدیق است و آن یا از ناحیه خصم (شخص) است یا جمهور مردم و یا عقل. تسلیم از ناحیه خصم، مانند تسلیم وی در مقابل تقریریات یا مسلمات باب جدل، و از سوی جمهور، مثل تسلیم جمهور در برابر مشهورات، و از جانب عقل، مثل تسلیم عقل در برابر اولیات.قضایایی که مورد تسلیم قرار می گیرند «مسلمات» نامیده می شوند. مسلمات باب جدل، قضایایی اند که مجیب (شخص یا گروه معینی) آن را مسلم دانسته و به آن ملتزم شده است (چه در واقع صادق باشند، چه کاذب وچه مشکوک)، آن گاه آنها از سوی سائل در حجتی به کار گرفته شوند که بر ابطال رای مجیب تالیف شده است؛ به دیگر بیان، قضایایی اند که سائل در جدل برای محکوم کردن و افحام مجیب (اگر معاند باشد) یا ارشاد و افهامش (اگر مسترشد باشد و آمادگی لازم برای درک برهان و فهم آن را نداشته باشد) اخذ می کند.
انواع تسلیم
تسلیم به لحاظ مسلمات انواعی دارد:ا) تسلیم جمهور یا تصدیق عامه مطلقه: این تسلیم با تصدیق و پذیرش مسلمات عامه مطلقه محقق می شود. مسلمات عامه مطلقه یعنی قضایایی که جمهور (عموم) مردم آنها را به سبب شهرتشان (نه به سبب مطابقت آنها با واقع) پذیرفته و بر آنها متفق اند و از این لحاظ، مشهورات اند. برخی این قسم را «مسلمات عامه» نامیده اند و به لحاظ تصدیق جمهور به این قسم، آن را «تسلیم جمهور» نیز می گویند.ب) تسلیم عامه محدوده: این تسلیم با تصدیق و پذیرش مسلمات عامه محدوده محقق می شود.مسلمات عامه محدوده، قضایایی اند که گروه، طایفه، اهل دین و فرقه خاص یا اهل اصطلاح خاصی آنها را می پذیرفتند و برآن اتفاق دارند؛ مانند متحیز و محسوس بودن موجودات در علم طبیعی؛ به دیگر بیان، مسلمات، نزد عرف خاص را شامل می شود. برخی این قسم را «مسلمات خاصه» نامیده اند.مسلمات عامه در علم خاص در صورتی که با مسامحه و به سبب حسن ظنّ متعلم به معلم پذیرفته شوند، «اصول موضوعه» آن علم نام دارند، اما اگر از باب مدارا و از روی انکار و یا شک پذیرفته شوند «مصادرات» نام دارند.ج) تسلیم خاصه یا تسلیم شخص: این تسلیم با تصدیق و پذیرش مسلمات خاصه محقق می شود. مسلمات خاصه قضایایی اند که شخصی معین یا همان طرف مقابل سائل (که مجیب یاخصم است) آنها را پذیرفته باشد چه آن را قبول داشته باشد یا نه و خواه حق باشد یا باطل. برخی این قسم را «مسلمات شخصیه» نامیده اند.
wikifeqh: تسلیم_جمهور