تسطیح منابع ( به انگلیسی: Resource Leveling ) یک تکنیک کنترل پروژه است که در آن تاریخ های شروع و پایان فعالیت ها به شیوه ای عوض می شود که نوسانات منابع در طول پروژه به حداقل برسد و تقاضا با منابع موجود بخواند. [ ۱] بدین ترتیب این حداقل سازی را می توان با یک مسئله بهینه سازی تعریف و حل کرد. [ ۲] این مسئله را می توان با سعی و خطا یا روش های هیوریستیک حل کرد. راه مؤثرتر استفاده از الگوریتم های بهینه سازی است. الگوریتم های بهینه سازی مانند الگوریتم های ریاضی و الگوریتم های فراابتکاری، مانند الگوریتم ژنتیک یا الگوریتم تبرید شبیه سازی شده، توانایی حل این مسئله را دارند. [ ۳] الگوریتم های ریاضی یا دقیق توانایی بالایی در حل مسائل کوچک دارند، اما با بزرگ شدن ابعاد مسئله استفاده از آنها دشوار می شود.
دو فاکتور مهم در تسطیح منابع: از آنجا که هدف اصلی از تسطیح منابع ، تخصیص کارآمد منابع است ، به این ترتیب پروژه می تواند به دو شیوه متفاوت تکمیل شود. از این رو ، سطح بندی منابع می تواند به دو قسمت اصلی تقسیم شود. پروژه هایی که با استفاده از تمام منابع موجود ( بدون وجود محدودیت منابع ) ، و پروژه هایی که با منابع محدود به انجام می رسند. پروژه هایی که از منابع محدود استفاده می کنند می توانند برای مدت زمانی طولانی تر شوند تا منابع مورد نیاز در دسترس شود. [ ۴]
مزایا تسطیح منابع: تسطیح منابع به سازمان کمک می کند تا از منابع موجود حداکثر استفاده را ببرد. ایده ای که در مورد سطح بندی منابع وجود دارد ، باعث کاهش اتلاف منابع است یعنی جلوگیری از تخصیص بیش از حد منابع. مدیر پروژه زمانی را که توسط یک منبع استفاده نشده است شناسایی می کند و برای جلوگیری از آن یا استفاده از آن اقداماتی انجام می دهد. [ ۴]
مشکلاتی که توسط استفاده همزمان از منابع پیش می آید:
• تأخیر در انجام برخی کارها
• مشکل در اختصاص منابع مختلف
• تأخیرهای کلی و بیش از حد بودجه پروژه ها
• ایجاد مشکل در صورت اضافه کردن فعالیت جدیدی
• ایجاد مشکل در صورت حذف یک فعالیت [ ۵]
تکنیک های تسطیح منابع: مسیر بحرانی نوع متداولی از تکنیک ها است که مدیران پروژه در مورد سطح بندی منابع استفاده می کنند. مسیر حیاتی نشان دهنده مسیرهای طولانی ترین و کوتاه ترین زمان در نمودار شبکه برای تکمیل پروژه است. با این وجود ، جدا از مفهوم مسیر بحرانی که به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد ، در صورت خارج شدن کنترل امور ، مدیران پروژه از ردیابی سریع و خرابی استفاده می کنند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدو فاکتور مهم در تسطیح منابع: از آنجا که هدف اصلی از تسطیح منابع ، تخصیص کارآمد منابع است ، به این ترتیب پروژه می تواند به دو شیوه متفاوت تکمیل شود. از این رو ، سطح بندی منابع می تواند به دو قسمت اصلی تقسیم شود. پروژه هایی که با استفاده از تمام منابع موجود ( بدون وجود محدودیت منابع ) ، و پروژه هایی که با منابع محدود به انجام می رسند. پروژه هایی که از منابع محدود استفاده می کنند می توانند برای مدت زمانی طولانی تر شوند تا منابع مورد نیاز در دسترس شود. [ ۴]
مزایا تسطیح منابع: تسطیح منابع به سازمان کمک می کند تا از منابع موجود حداکثر استفاده را ببرد. ایده ای که در مورد سطح بندی منابع وجود دارد ، باعث کاهش اتلاف منابع است یعنی جلوگیری از تخصیص بیش از حد منابع. مدیر پروژه زمانی را که توسط یک منبع استفاده نشده است شناسایی می کند و برای جلوگیری از آن یا استفاده از آن اقداماتی انجام می دهد. [ ۴]
مشکلاتی که توسط استفاده همزمان از منابع پیش می آید:
• تأخیر در انجام برخی کارها
• مشکل در اختصاص منابع مختلف
• تأخیرهای کلی و بیش از حد بودجه پروژه ها
• ایجاد مشکل در صورت اضافه کردن فعالیت جدیدی
• ایجاد مشکل در صورت حذف یک فعالیت [ ۵]
تکنیک های تسطیح منابع: مسیر بحرانی نوع متداولی از تکنیک ها است که مدیران پروژه در مورد سطح بندی منابع استفاده می کنند. مسیر حیاتی نشان دهنده مسیرهای طولانی ترین و کوتاه ترین زمان در نمودار شبکه برای تکمیل پروژه است. با این وجود ، جدا از مفهوم مسیر بحرانی که به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد ، در صورت خارج شدن کنترل امور ، مدیران پروژه از ردیابی سریع و خرابی استفاده می کنند.
wiki: تسطیح منابع