تریمیپرامین

تریمیپرامین یک داروی ضد افسردگی سه حلقه ای است که عمدتأ در درمان بیماری افسردگی مصرف می شود. همچنین به عنوان خواب آور، آرامبخش و ضد جنون در درمان و کنترل بی خوابی، اختلالات اضطرابی و روانپریشی استفاده می شود. این دارو برخلاف دیگر سه حلقه ای ها تقریباً بازجذب سروتونین و نوراپی نفرین را مهار نمی کند به همین دلیل بیشتر به عنوان یک سه حلقه ای نسل دوم یا یک سه حلقه ای آتیپیک تعریف شده است. [ ۱]
تریمیپرامین برخلاف اکثر ضدافسردگی های سه حلقه ای بازجذب هیچ کدام از مونوآمین ها ( سروتونین، دوپامین و نوراپی نفرین ) را در دوز معمول ( ۷۵ الی ۲۰۰ میلی گرم ) مهار نمی کند. [ ۱] تأثیرات دارو بر گیرنده های مختلف عصبی:[ ۲]
• بسیار قوی: ( انتاگونیست )
• H1: تریمیپرامین پس از میرتازاپین و دوکسپین قوی ترین دارو از حیث قدرت مهاری بر گیرندهٔ هیستامینی است.
• 5 - HT2A
• α1 - آدرنرژیک
• D2
• mACh
• 5 - HT2C
• D1
• α2 - آدرنرژیک
این دارو پس از تجویز خوراکی و به طور کامل از مجرای گوارش جذب می شود. دارای متابولیسم گذر اول کبدی است. نیمه عمر این دارو ساعت می باشد. ۹۰٪ دارو به پروتئین های پلاسما پیوند می یابد. زمان شروع اثر دارو ۳–۲ هفته پس از مصرف بوده و دفع آن از طریق کلیه صورت می گیرد.
این دارو در موارد زیر باید با احتیاط فراوان مصرف شود. الکسیم حاد، آسم، اختلالات دوقطبی، اختلالات خونی و گوارشی، گلوکوم با زاویه باریک، افزایش فشار داخل کره چشم، پرکاری تیروئید، هیپروتروفی پروستات، عیب کار کلیه، اسیکیزوفرنی، حملات تشنجی، حساسیت به داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای و احتباس ادرار.
اثرات آنتی کولینرژیک ( تاری دید، اغتشاش شعور، هذیان و توهم، یبوست، اشکال در دفع ادرار ) تپش آهسته سریع یا نامنظم قلب، لرزش به ویژه در دست ها، بازو و زبان، کاهش فشار خون، عصبانیت و بی قراری، سندرم پارکینسون، نقص عملکرد جنسی، سرگیجه، خشکی دهان، سردرد، افزایش اشتها، تهوع، کاهش فشارخون وضعیتی، خستگی یا ضعف، طعم ناخوشاینددر دهان و افزایش وزن با مصرف این دارو گزارش شده است.
مصرف همزمان فراورده های حاوی الکل و سایر داروهای مضعف CNS، ممکن است سبب بروز ضعف شدید CNS، ضعف تنفسی و کاهش فشارخون، شود. مصرف همزمان این دارو با داروهای ضد تیروئید ممکن است خطر بروز آگرانولوسیتوز را افزایش دهد. در صورت مصرف همزمان فنوتیازین ها با این دارو، اثرات آنتی کولینرژیک یا تسکین بخش این دارو یا تریمیپرامین ممکن است طولانی یا تشدید شود. سایمتیدین ممکن است متابولیسم این دارو را مهار نموده و غلظت پلاسمایی آن را افزایش دهد. اثرات کاهنده فشار خون کلونیدین در صورت مصرف همزمان با این دارو ممکن است کاهش یابد. مصرف همزمان این دارو با داروها مقلد سمپاتیک ممکن است سبب تشدید عوارض قلبی – عروقی و احتمالاً بروز آریتمی، تاکی کاردی یا افزایش فشار خون شود.