ترکیب اعتباری

[ویکی فقه] ترکیب اعتباری آن است که میان اجزای مرکب، غیر از هیأت و شکلِ حاصل از اجتماع آنها، یک جهت وحدت حقیقی وجود ندارد.
ترکیب که در فلسفه به معنیِ «یکی شدنِ چند چیز» است، دارای اقسامی است: ۱. ترکیب اعتباری؛ ۲. ترکیب حقیقی.
ترکیب حقیقی
ترکیب حقیقی آن است که میان اجزای مرکب، یک جهت وحدت حقیقی (که ناشی از ذات و وجود واحدی در ازای ترکیب است) وجود دارد.
← نشانه ترکیب حقیقی
ترکیب اعتباری آن است که میان اجزای مرکب، غیر از هیأت و شکلِ حاصل از اجتماعِ آنها، یک جهتِ وحدتِ حقیقی وجود ندارد و اتحادِ اجزاء، یا اتحادی است فرضی و اعتباری است (به این معنا که در واقعْ ذهن است که اتحاد و وحدت را برای آن اجزاء، جعل کرده است) یا اتحادی است ناشی از هیأت و شکلِ خاصی که در نتیجه اجتماعِ اجزاء رخ می دهد (مثل ترکیب خانه از مصالح ساختمانی که اتحاد اجزای آن چیزی بیش از شکلِ ناشی از کنارِ هم بودنِ اجزاءْ نیست). اگر در ترکیب اعتباری، به واقعیتِ خارجیِ اجزاء توجه شود هیچ جهتِ وحدتِ حقیقی (که ناشی از تحققِ ذات یا وجودِ واحدی در ازایِ مرکب است) میان اجزا یافت نمی شود.
← نشانه ترکیب اعتباری
...