ترکیب از وجود و عدم

[ویکی فقه] ترکیب از وجود و عدم در میان انواع ترکیبات، از حیثِ درجهٔ وجودی، پایین ترین و بدترین ترکیب است؛ اما ترکیب از وجود و عدم، هرچند به نظر می رسد که ترکیبی حقیقی است، اما چنین نیست؛ زیرا ترکیب حقیقی میان دو چیز و دو شیء صورت می گیرد؛ درحالی که عدم، عینِ نبودن و نیستی و بطلان و پوچی است ولذا چیزی و شیئی محسوب نمی شود که با وجود ترکیب شود.
ترکیب در فلسفه، به معنیِ «یکی شدنِ چند چیز» یا «اتحاد امور کثیر» است.
تقسیمات ترکیب
ترکیب در فلسفه، چندگونه تقسیم دارد:۱. تقسیم به حقیقی و اعتباری؛ ۲. تقسیم به عقلی و خارجی؛ ۳. تقسیم به انضمامی و اتحادی.
اصالت وجود در فلسفه اسلامی
در فلسفه اسلامی، بنابر اصالت وجود و اعتباری بودن ماهیت، واقعیت و اصل تحقق اشیا را وجود می دانند و ماهیت را نحوه وجود و حدِّ آن محسوب می کنند. بدین ترتیب، حقیقت کل موجودات از وجود تشکیل شده است و همگی در وجود اشتراک دارند؛ اما تمایز و تفاوت واقعی و خارجی آنها نیز در اصلْ باید مربوط به وجود دانسته شود؛ وگرنه چیزی غیر از وجود، اصیل خواهد شد که این، مخالف با دلایل اصالت وجود است؛ ازاین رو موجودات در اصلِ وجود اشتراک دارند و اختلاف و تمایز آنها از یکدیگر نیز به شدت و ضعفِ در خودِ وجود باز می گردد و لذا موجودات مختلف، عبارتند از وجودهای شدید و ضعیف که درجه شدت و ضعف آنها با یکدیگر متفاوت است؛ اما چون اختلاف موجودات به شدت و ضعف وجودی دانسته می شود، هر موجود از نظر وجودی، رتبه ای پایین تر از موجود شدیدتر از خود و رتبه ای بالاتر از موجود ضعیف تر را دارا خواهد بود به جز شدیدترین و ضعیف ترین موجود که به ترتیب، موجود شدیدتر و ضعیف تر برای آنها قابل فرض نیست. بدین ترتیب، کل نظام هستی را بر اساس اصالت وجود، یک وجودِ واحدِ ذو مراتب (دارای مراتب مختلف) می دانند که همان طور که روشن است منظور ایشان از مراتب، درجات مختلفْ از حیث شدت و ضعف است.
ترکیب در ممکنات
...