ترک زاده

لغت نامه دهخدا

ترک زاده. [ ت ُ دَ / دِ ] ( اِ مرکب ) فرزند ترک. ترک زاد. که زنی ترک او را زاده باشد:
که این ترک زاده سزاوار نیست
کس او را به شاهی خریدار نیست.
فردوسی.
یکی ترک زاده چو زاغ سیاه
برین کوه بگرفت راه سپاه.
فردوسی.
رجوع به ترک زاد شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس