ثروینگی، یا تروینگی یا تِرویینگی ( گاهی به طور تروینگ ها هم جمع بسته می شود ) مردمی گوتی تبار بودند که در دشت های پائین دست دانوب و غرب رود دنیستر در سده های سوم و چهارم می زیستند. ( در سده پنجم از آنها به عنوان ثورینگی یاد می شود )
آنها همچنان با گرِتونگی ها، شاخه ای دیگر از مردمان گوت در شرق رود دنیستر، و امپراتوری روم در ارتباط بودند. [ ۱] آنها تنها بخشی از پاره ای از مهاجرت های انبوه گوت ها و مردمانی دیگر به آنسوی دانوب در سال ۳۷۶، و همچنین یکی از مهم ترین گروه های اجدادی ویزیگوت ها به شمار می آمدند.
بنا بر پیشنهاد مورتیز شونفلد در سال ۱۹۱۱ که هنوز هم به طور گسترده مورد استناد قرار می گیرد، نام تروینگی احتمالاً با واژه گوتی "تریو" که برابر انگلیسی آن "tree" به معنای درخت در انگلیسی مرتبط می باشد، بدینسان که آنها "مردمی جنگلی" بودند. [ ۲] [ ۳] هرویگ ولفرام با موضوع پیشین فرانتس آلتهایم مبنی بر اینکه چنین نام های جغرافیایی برای تمییز گوت های شمال دریای سیاه پیش و پس از اسکان در همان جا به کار می رفت، و اینکه تروینگ ها گاهی نام هایی مربوط به جنگل بر روی خود می گذاشتند، از جمله ویدیگویا، ودوکو و ویدیمیر، که وی باور دارد بخش نخست این نام ها هم ریشه با "wood" انگلیسی به معنی چوب می باشد. در برابر آنها، نام های سایر مردم گوتی از جمله گرتونگی ها که با تروینگ ها هم دوره می باشند، شاید به معنی مردم استپ باشد، با یک ریشهٔ مرتبط با واژه ای برای شن یا ماسه. این دو نام تنها در منابع سده سوم تا اواخر سده چهارم و پنجم یافت می شوند. [ ۴] ( پس از این دوره، مردم گوت با نام های دیگری یاد می شوند که قابل توجه ترین آنها ویزیگوت ها و آستروگوت ها می باشند )
برخی اندیشمندان پیشنهاد کردند که نام «تروینیگی» شاید اصلیتی پیش از پونتیکی یا اسکاندیناویایی داشته باشد.
محتملا تروینگ ها در میان گوتی هایی بوده باشند که در سال ۲۶۸ به امپراتوری روم حمله کردند. [ ۵] [ ۶] [ ۷] این تاخت و تاز سرتاسر استانهای رومی از جمله پانونیا و ایلیرکوم را فرا گرفت و حتی تهدیدی برای ایتالیا نیز به شمار می آمد. هرچند گوت ها در تابستان در جنگی در کنار مرز کنونی ایتالیا و اسلوانی شکست خورده و سپس در سپتامبر همان سال در نبرد نایسوس شکست خوردند. سه سال پس از آن، گوت ها توسط امپراتورانی چون کلودیوس گوتیکوس و اورلیان در چندین لشکرکشی به آنسوی رود دانوب رانده شدند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآنها همچنان با گرِتونگی ها، شاخه ای دیگر از مردمان گوت در شرق رود دنیستر، و امپراتوری روم در ارتباط بودند. [ ۱] آنها تنها بخشی از پاره ای از مهاجرت های انبوه گوت ها و مردمانی دیگر به آنسوی دانوب در سال ۳۷۶، و همچنین یکی از مهم ترین گروه های اجدادی ویزیگوت ها به شمار می آمدند.
بنا بر پیشنهاد مورتیز شونفلد در سال ۱۹۱۱ که هنوز هم به طور گسترده مورد استناد قرار می گیرد، نام تروینگی احتمالاً با واژه گوتی "تریو" که برابر انگلیسی آن "tree" به معنای درخت در انگلیسی مرتبط می باشد، بدینسان که آنها "مردمی جنگلی" بودند. [ ۲] [ ۳] هرویگ ولفرام با موضوع پیشین فرانتس آلتهایم مبنی بر اینکه چنین نام های جغرافیایی برای تمییز گوت های شمال دریای سیاه پیش و پس از اسکان در همان جا به کار می رفت، و اینکه تروینگ ها گاهی نام هایی مربوط به جنگل بر روی خود می گذاشتند، از جمله ویدیگویا، ودوکو و ویدیمیر، که وی باور دارد بخش نخست این نام ها هم ریشه با "wood" انگلیسی به معنی چوب می باشد. در برابر آنها، نام های سایر مردم گوتی از جمله گرتونگی ها که با تروینگ ها هم دوره می باشند، شاید به معنی مردم استپ باشد، با یک ریشهٔ مرتبط با واژه ای برای شن یا ماسه. این دو نام تنها در منابع سده سوم تا اواخر سده چهارم و پنجم یافت می شوند. [ ۴] ( پس از این دوره، مردم گوت با نام های دیگری یاد می شوند که قابل توجه ترین آنها ویزیگوت ها و آستروگوت ها می باشند )
برخی اندیشمندان پیشنهاد کردند که نام «تروینیگی» شاید اصلیتی پیش از پونتیکی یا اسکاندیناویایی داشته باشد.
محتملا تروینگ ها در میان گوتی هایی بوده باشند که در سال ۲۶۸ به امپراتوری روم حمله کردند. [ ۵] [ ۶] [ ۷] این تاخت و تاز سرتاسر استانهای رومی از جمله پانونیا و ایلیرکوم را فرا گرفت و حتی تهدیدی برای ایتالیا نیز به شمار می آمد. هرچند گوت ها در تابستان در جنگی در کنار مرز کنونی ایتالیا و اسلوانی شکست خورده و سپس در سپتامبر همان سال در نبرد نایسوس شکست خوردند. سه سال پس از آن، گوت ها توسط امپراتورانی چون کلودیوس گوتیکوس و اورلیان در چندین لشکرکشی به آنسوی رود دانوب رانده شدند.
wiki: تروینگیان