ترویج و اموزش کشاورزی

ترویج و آموزش کشاورزی. ترویج و آموزش کشاورزی نوعی آموزش غیر رسمی به روستائیان و علاقه مندان به کشاورزی برای آشنائی و استفاده از فناوری های نو جهت افزایش تولید و بهره وری و درآمد و ارتقای سطح زندگی تولیدکنندگان کشاورزی و رسیدن به اهداف توسعه کشاورزی و روستائی است.
ترویج کشاورزی یاری هدفدار در تصمیم گیری و شکل گیری نظرات تعریف شده است. کارشناسان آن را نوعی مداخله گری ارتباطی حرفه ای می دانند که توسط یک نهاد به منظور ایجاد تغییرات داوطلبانه رفتاری در کشاورزان با فرض داشتن منافع جمعی یا اجتماعی بنا می شود.
هدف ترویج کشاورزی رسیدن کشاورزی به سطح مطلوب و ارتقاء سطح زندگی کشاورزان به ویژه کشاورزان تهیدست است تا از طریق آشنائی با پژوهش و فناوری به صورت کاربردی بتوانند با افزایش تولید و کاهش هزینه و کسب درآمد بیشتر سطح زندگی خود و خانواده را فراهم نمایند. ترویج کشاورزی در کشورهای در حال توسعه برای رسیدن به اهداف توسعه کشاورزی و روستائی یکی از عناصر ضروری است که بیشتر در قالب نظام های دولتی و اخیراً در برخی کشورها به صورت فعالیت های ترویج خصوصی کشاورزان را تحت آموزش به روش های مختلف قرار می دهند. البته در کشور ما این هدف آن گونه که انتظار می رود محقق نگردیده است زیرا کارشناسان ما پس از تحصیل به خاطر کم تجربگی و تئوریک بودن مطالب درسی تدریس شده در دانشگاه اکثراً یا بیکارند یا هنگام ورود به عرصه کار و در عمل به جای کمک به رشد و توسعه کشاورزی و ترویج کشاورزی بین کشاورزان به پشت میز نشینانی تئوری پرداز و آمارساز مبدل می شوند که حتی کشاورزان نیز بر ناکار آمدی بسیاری از آنان در عرصه عمل به علوم آموخته شان شاهدند. و توجه به نابسامانی ها و عدم پیشرفت چشمگیر در این عرصه تاییدی بر این مدعااست . مشکل اصلی ترویج در کشور ما عدم ارتباط منطقی مابین سه بخش تحقیقات، آموزش و ترویج است. زیرا هر کدام از این بخش ها به طور جدا و منفصل از هم کار می کنند و ارتباطی با هم ندارندو یا اگر دارند بسیار محدود و غیر کارا است. کار اصلی ترویج ایجاد تغییر می باشد به نحوی که روند تولید محصولات کشاورزی از حالت سنتی به حالت علمی و دقیق تغیر پیدا کند.