تروی

[ویکی فقه] تَرَوّی: تأمّل و فکر کردن/ سیراب شدن.
تروّی به مفهوم نخست در باب صلات به کار رفته است.
حکم تروی در هنگام شک در نماز
شک در عدد رکعات نماز به دو قسم باطل و صحیح تقسیم می شود. اوّلی مانند شک در نمازهای دو یا سه رکعتی که موجب بطلان نماز می گردد و دومی مانند شک بین سه و چهار در نمازهای چهار رکعتی که در صورت عمل به وظیفه، نماز صحیح است(-->شکیات). در هر دو قسم اگر به یک طرف یقین یا ظن حاصل شود، طبق همان عمل می گردد و نماز صحیح است؛ لیکن در اینکه به صرف عروض شک، عمل به احکام آن جایز است، یا واجب است تروّی کند تا شک مستقر شود و یا به یک طرف، یقین یا ظن حاصل گردد، اختلاف است. بسیاری، تروّی را واجب و شک ابتدایی را فاقد اثر دانسته اند.
مقدار تروی
در مقدار تروّی ـ بنابر وجوب آن ـ در شکهای باطل اختلاف است. برخی آن را تا از بین رفتن صورت نماز و برخی تا رسیدن به یقین یا ظن و یا استقرار شک، واجب دانسته اند. در هر صورت تا قبل از روشن شدن تکلیف، انجام دادن کاری که نماز را باطل می کند جایز نیست.
جایگاه معنی دوم تروی در فقه
...