ترجمه و متن غیبت نعمانی

[ویکی نور] غیبت نعمانی تألیف محمد بن ابراهیم معروف به کاتب نعمانی از علمای قرن چهارم هجری است که توسط آقای غفاری به فارسی ترجمه شده است.
چاپ سنگی کتاب دارای غلطهای فراوان و خطوط در هم آمیخته و کلمات تحریف شده بود و از افتادگی بسیار کلمات و تحریف در امان نمی باشد.
با وجود اینکه «کتاب» یکی از خالص ترین میراث های علمی ما و در موضوع خود از بهترین کتب تألیف شده است و در نزد دانشمندان و نامداران مذهب ما از ستون های پا برجا و محکم و از ذخائری است که از دیرباز به جای مانده و یادگار جاودان مذهب ما محسوب می گردد و موضوعش (امامت) از مهمترین موضوعات اعتقادی نزد ما است، بلکه باید آن را سنگ زیر بنایی دانست که کلّیّه ستون های اعتقادی ما متکی بدان است.
مترجم می گوید:... روزی چنین پیش آمد که من در حجره خویش سرگرم ترجمه کتاب ثواب الأعمال شیخ صدوق بودم، در این هنگام جوانی موقّر با ظاهری متین و آراسته؛ در حالی که نسخه ای از کتاب «غیبت نعمانی» را در دست داشت وارد شده و پس از سلام و تعارفی نشست. از ایشان پرسیدم که کیست و خواسته اش چیست؟ پاسخ داد آمده ام تا در مورد چاپ این کتاب با شما گفتگو کنم و در این خصوص مختصری صحبت کرد، من متوجّه شدم، نامبرده به انتشار کتبی که راجع به امام زمان(ع)نگارش یافته، بسیار شایق و در مورد این گونه کتب و مؤلّفین آن ها صاحب اطّلاع و علاقه است. نام ایشان را پرسیدم. خود را به نام و نشان معرّفی نمود و افزود که من از شاگردان یکی از اساتید سرشناس معاصر هستم و هم ایشان ما را به چاپ این برانگیخته و نظرشان این است که تصحیح آن را به عهده شما گذاریم و ما را به همکاری با شما در چاپ کتاب سفارش نموده است، من به ایشان تبریک گفته و بر ایشان آرزوی توفیق کردم و سخنانی در بزرگی مقام استاد مشارالیه گفتم، چه او واقعا در خور تعظیم و شایسته بزرگداشت است. او یکی از سخنرانان صاحب آوازه و بلیغ این عصر است که در این فن به کمال بوده و در بلاغت ایشان هیچ سخن نیست.
مترجم محترم در اصلاح و زدودن کتاب از پیرایه ها و بیهوده کاری های نااهلان و تحریفات نسخه برادران همّت گمارده و آن را با چهار نسخه که مقابله نموده و در جهت اصلاح آن به کتبی که در همین زمینه سخن می گوید یا روایات آن را آورده است، مراجعه نموده و در هر کلمه مهمی یا جایی از عبارتی که به واسطه عدم وضوح توقّفی پیش آمده و بدان راه نبرده، مورد را همچنان باقی گذاشته و در حاشیه لفظ «کذا» آورده که نشانه توقّف در آن است و آن را به عهده درک هوشمند و فضل خواننده واگذار ساخته و در تصحیح اغلاط و درست کردن و تصحیح نادرست ها و توضیح و تفسیر عبارات سر بسته و کوتاه و شرح مضامین غریب و دور از ذهن و روشن ساختن همه پیچیدگی های کتاب و معرّفی اعلام و شخصیّت ها در مواردی که لزوم تعریف را احساس می نمودم و در تعیین و تشخیص راویان هم نام نهایت کوشش خود را به کار بسته و نیز سایر امور دیگری که می توانست، مورد رغبت و توجّه قرار گیرد و فهم مطالبش برای خواننده سهل و آسان آید و با کمال راحتی به ثمرات آن دست یابد و اندیشه های از کار افتاده به کار افتد و چشمه سار اندیشه پس از خشکی روان گردد.