[ویکی فقه] ترجمه و شرح فارسی الموجز فی أصول الفقه (کتاب). «ترجمه و شرح فارسی الموجز فی اصول الفقه» اثر علی عدالت حاصل تجربه مولف است که پس از بیست و پنج بار تدریس کتاب الموجز در یک مجلد منتشر شده است.
آیت الله سبحانی کتاب خود را براساس یک مقدمه و هشت مقصد تنظیم نموده و در شرح مباحث فقط به مقدار نیاز اکتفا کرده و از ذکر مطالب اضافی خودداری نموده است.
آیت الله سبحانی کتاب خود را براساس یک مقدمه و هشت مقصد تنظیم نموده و در شرح مباحث فقط به مقدار نیاز اکتفا کرده و از ذکر مطالب اضافی خودداری نموده است.
[ویکی نور] «ترجمه و شرح فارسی الموجز فی اصول الفقه» اثر علی عدالت حاصل تجربه مولف است که پس از بیست و پنج بار تدریس کتاب الموجز در یک مجلد منتشر شده است.
مولف در شرح مباحث فقط به مقدار نیاز اکتفا کرده و از ذکر مطالب اضافی خودداری نموده است.
آیت الله سبحانی کتاب خود را براساس یک مقدمه و هشت مقصد تنظیم نموده است که مقدمه خود مشتمل بر دوازده امر می باشد که عبارتند از: 1- تعریف علم اصول و بررسی موضوع و فایده آن، 2- تقسیم مباحث اصول به مباحث لفظی و عقلی، 3- بحث در مورد حقیقت وضع و اقسام چهارگانه آن و توضیح وضع شخصی و نوعی، 4- دلالت و تقسیم آن به تصوری و تصدیقی، 5- حقیقت و مجاز، 6- علائم حقیقت و مجاز، 7- اصول لفظی، 8- اشتراک و ترادف و امکان وقوع آنها، 9- استعمال لفظ مشترک در بیشتر از یک معنا، 10- حقیقت شرعیه و متشرعه و ثمره آن، 11- صحیح و اعم، 12- بحث پیرامون مشتق و حقیقت آن.
اینک مقاصد کتاب را تبیین کرده و نظریات استاد را در هر فصل می آوریم:
1- ماده امر: لفظ امر مشترک لفظی برای دو معنای طلب و فعل است. 2- هیئت امر: به نظر استاد، هیئت امر برای بعث و برانگیختن فرد برای ایجاد متعلق امر وضع شده است. 3- اجزاء: آنچه از ظاهر آیات و روایات بدست می آید دلالت بر اجزاء میکند. 5- امر به یک شیء مطلقاً دلالتی بر نهی از ضد آن ندارد چرا که برای تحریک و بعث مکلف نسبت به انجام مأمورٌ به همان فعل امر کافی است. 6- نسخ وجوب و جواز بقاء: بعضی از اصولیین معتقدند که بعد از نسخ وجوب جواز باقی می ماند؛ استاد سبحانی به این استدلال اشکال کرده و می فرماید جواز و رجحان از لوازمات بعث و تحریک مولی هستند و زمانی که اصل بعث به وسیله نسخ از بین رفت معنا ندارد که لوازمات آن باقی بماند. 7- امر به امر، در واقع امر به همان فعل خارجی است. 8- در بحث امر بعد از امر، اطلاق ماده امر دوم، اقتضای تاکید اما اطلاق هیئت امر دوم دلالت بر تاسیس دارد.
مولف در شرح مباحث فقط به مقدار نیاز اکتفا کرده و از ذکر مطالب اضافی خودداری نموده است.
آیت الله سبحانی کتاب خود را براساس یک مقدمه و هشت مقصد تنظیم نموده است که مقدمه خود مشتمل بر دوازده امر می باشد که عبارتند از: 1- تعریف علم اصول و بررسی موضوع و فایده آن، 2- تقسیم مباحث اصول به مباحث لفظی و عقلی، 3- بحث در مورد حقیقت وضع و اقسام چهارگانه آن و توضیح وضع شخصی و نوعی، 4- دلالت و تقسیم آن به تصوری و تصدیقی، 5- حقیقت و مجاز، 6- علائم حقیقت و مجاز، 7- اصول لفظی، 8- اشتراک و ترادف و امکان وقوع آنها، 9- استعمال لفظ مشترک در بیشتر از یک معنا، 10- حقیقت شرعیه و متشرعه و ثمره آن، 11- صحیح و اعم، 12- بحث پیرامون مشتق و حقیقت آن.
اینک مقاصد کتاب را تبیین کرده و نظریات استاد را در هر فصل می آوریم:
1- ماده امر: لفظ امر مشترک لفظی برای دو معنای طلب و فعل است. 2- هیئت امر: به نظر استاد، هیئت امر برای بعث و برانگیختن فرد برای ایجاد متعلق امر وضع شده است. 3- اجزاء: آنچه از ظاهر آیات و روایات بدست می آید دلالت بر اجزاء میکند. 5- امر به یک شیء مطلقاً دلالتی بر نهی از ضد آن ندارد چرا که برای تحریک و بعث مکلف نسبت به انجام مأمورٌ به همان فعل امر کافی است. 6- نسخ وجوب و جواز بقاء: بعضی از اصولیین معتقدند که بعد از نسخ وجوب جواز باقی می ماند؛ استاد سبحانی به این استدلال اشکال کرده و می فرماید جواز و رجحان از لوازمات بعث و تحریک مولی هستند و زمانی که اصل بعث به وسیله نسخ از بین رفت معنا ندارد که لوازمات آن باقی بماند. 7- امر به امر، در واقع امر به همان فعل خارجی است. 8- در بحث امر بعد از امر، اطلاق ماده امر دوم، اقتضای تاکید اما اطلاق هیئت امر دوم دلالت بر تاسیس دارد.
wikinoor: ترجمه_و_شرح_فارسی_الموجز_فی_أصول_الفقه
[ویکی فقه] ترجمه و شرح فارسی الموجز فی اصول الفقه (کتاب). «ترجمه و شرح فارسی الموجز فی اصول الفقه» اثر علی عدالت حاصل تجربه مولف است که پس از بیست و پنج بار تدریس کتاب الموجز در یک مجلد منتشر شده است.
آیت الله سبحانی کتاب خود را براساس یک مقدمه و هشت مقصد تنظیم نموده و در شرح مباحث فقط به مقدار نیاز اکتفا کرده و از ذکر مطالب اضافی خودداری نموده است.
گزارش محتوا
فهرست اجمالی مطالب در ابتدای اثر و فهرست تفصیلی در انتها آمده است.
آیت الله سبحانی کتاب خود را براساس یک مقدمه و هشت مقصد تنظیم نموده و در شرح مباحث فقط به مقدار نیاز اکتفا کرده و از ذکر مطالب اضافی خودداری نموده است.
گزارش محتوا
فهرست اجمالی مطالب در ابتدای اثر و فهرست تفصیلی در انتها آمده است.