تراپیست ۱

تراپیست - ۱[ ۴] ( انگلیسی: TRAPPIST - 1 ) که 2MASS J23062928 - ۰۵۰۲۲۸۵ نیز نامیده می شود، یک ستارهٔ کوتولهٔ فراسرد است که در فاصلهٔ ۴۰٫۷ سال نوری ( ۱۲٫۵ پارسک ) از زمین است و درجه حرارت سطحی آن ۲٬۵۶۶ کلوین ( ۲٬۲۹۳ °C ) است. جرم این ستارهٔ کوچک ۹ درصد جرم خورشید است و در مقیاس ستاره ای اندکی پرجرم تر از مشتری به شمار می رود. برآورد سنی این منظومه و ۷ سیاره فراخورشیدی تأیید در مدار آن ۷٫۶ بیلیون سال است که از منظومهٔ شمسی مسن تر است. این ستاره در راستای صورت فلکی دلو قرار دارد و بسیار کم سو است.
تیمی از اخترشناسان در مؤسسهٔ اخترفیزیک و ژئوفیزیک دانشگاه لیژ بلژیک با استفاده از تلسکوپ تراپیست در رصدخانهٔ لاسیا واقع در بیابان آتاکامای شیلی به رصد این ستاره و سیارات واقع در مدار آن پرداختند. آن ها با استفاده از روش های یافتن سیاره های فراخورشیدی سه سیاره در اندازهٔ زمین را کشف کردند که به دور این ستاره گردش می کنند. رصدهای این تیم از سپتامبر تا دسامبر ۲۰۱۵ انجام شد و یافته های آن در مهٔ ۲۰۱۶ در نشریهٔ نیچر منتشر گردید. این سیاره ها هنگام عبور از مقابل قرص ستارهٔ مادر خود باعث کاهش نوری اندکی در منحنی نوری آن می شدند. اخترشناسان به دلیل جذابیتی که این گذر سه گانه داشت به ادامهٔ رصدها و مطالعات خود از این منظومه ادامه دادند که همین ابزاری برای کشف این سیاره ها را فراهم آورد. قرار گرفتن مداری این سیاره ها در زاویه ای که از دید ناظر زمینی آن ها در هر دور مداری از مقابل قرص ستارهٔ مادر خود عبور می کنند به دانشمندان اجازه داد تا با کمک روش معروف به گذر و بررسی منحنی نوری این سیاره ها نه تنها به وجود آن ها پی ببرند بلکه بتوانند تخمینی از ابعاد، مدار و حتی ترکیبات تشکیل دهندهٔ این سیاره ها به دست آورند.
در ۲۲ فوریه ۲۰۱۷ اخترشناسان خبر کشف چهار سیاره دیگر در مدار تراپیست - ۱ را اعلام کردند. بدین ترتیب تعداد سیاره ها در مدار این ستاره به هفت سیاره رسید. اکنون وجود ۷ سیاره را در اطراف آن ستاره تراپیست - ۱ تأیید شده که سه سیاره در کمربند حیات آن قرار دارند. البته این احتمال وجود دارد که هر هفت سیاره در کمربند حیات ستاره واقع شده باشند.
این هفت سیاره به ترتیب فاصله به نام های TRAPPIST - 1 و با اندیس های f , e ، d , c ، b و h نام گذاری شده اند. براساس این مطالعات معلوم شده است که حداقل شش مورد از این سیاره ها هم از نظر اندازه و هم از نظر آب و هوایی شرایطی مشابه زمین ما دارند. بر اساس یافته های این گروه همه سیاره های کشف شده در این منظومه از نظر ابعاد قابل مقایسه با سیاره زمین و زهره یا اندکی کوچک تر از این دو هستند. از سوی دیگر بررسی چگالی آن ها نشان می دهد که حداقل شش سیاره نزدیک تر به ستاره مادر، به احتمال زیاد ساختار سنگی دارند. این منظومه فراخورشیدی نه تنها تاکنون پرتعدادترین منظومه دارای سیاره های با ابعاد زمین است که همزمان میزبان پرتعدادترین سیاره هایی است که در کمربند حیات یک ستاره قرارگرفته اند. این امکان وجود دارد که این سیاره ها که بر سطح خود میزبان اقیانوس هایی از آب مایع باشد. اتفاقی که شانس وجود و رشد حیات در آن ها را به طور چشمگیری افزایش می دهد. [ ۵]