تراوش سرد

تراوش سرد یا نشت سرد ( به انگلیسی: Cold Seep ) ( برخی مواقع به آن «آتش فشان سرد» یا «مجرای سرد» نیز می گویند ) ناحیه ای از بستر دریاست که سولفید هیدروژن، متان و دیگر سیالات غنی از هیدروکربن از بستر دریا نشت می کنند و اغلب این تراوش ها برکه های شورآب به وجود می آورند. سرما در اینجا بدین معنی نیست که دمای تراوش نسبت به آب های اطرافش سرد و خنک باشد، بلکه برعکس، دمای تراوش ها اغلب کمی بالاترند. [ ۱] «سرد» بودن در اینجا نسبت به گرمای بالاتر ( حداقل 60 ∘ C ) چاه های گرمابی سنجیده شده است. تراوش سرد تشکیل زیست بوم هایی می دهند که از چندین گونه بومی انحصاری ( اندمیک ) پشتیبانی می کنند.
تراوش سرد در طی زمان، عارضه نگاری منحصربه فردی را تشکیل می دهند، به گونه ای که برهمکنش های بین متان و آب دریا موجب تشکیل صخره های کربنات و آب سنگ می شود. این برهمکنش ها ممکن است وابسته به فعالیت باکتریایی باشد. ایکائیت، که یک کلسیم کربنات هیدروس است را می توان مرتبط با اکسیده شدن متان در نشت سرد دانست.