ترانه پرستار

ترانهٔ پرستار ( به انگلیسی: Nurse's Song ) نام دو شعر مرتبط ویلیام بلیک است که در ترانه های بیگناهی ( ۱۷۸۹ ) و ترانه های تجربه ( ۱۷۹۴ ) منتشر شده است.
شعر ترانه های بیگناهی داستان پرستاری را می گوید که، ما باید فرض کنیم، به چند تا بچه که در مزرعه بازی می کنند، نگاه می کند. هنگامی که تلاش می کند آنها را به داخل خانه ببرد، آنها اعتراض می کنند و ادعا می کنند هنوز هوا روشن است و هنوز برای بازی وقت دارند. شعر با موضوع بیگناهی متناسب است، زیرا هیچ اشاره ای به جنبه های منفی بازی در خارج از خانه نمی کند. کودکان نسبت به خطرات بازی خارج از خانه تا دیروقت آنگونه که در یک جامعه مدرن در نظر گرفته می شود بی توجه هستند. زبان شعر از تصاویر مختلف مرتبط با بازی و تخیل کودکان استفاده می کند. پرستار طبعی شاد و مهربان دارد که اجازه می دهد بچه ها به بازی خود ادامه دهند، و به عواقب گستردهٔ این کار فکر نمی کند. سر جفری کینز به نقل از یک منتقد در تفسیرش نوشت که «کمتر کسی می توانست مثل بلیک چنین شعر موفقی در مورد شادیِ اجازهٔ بازی کردن طولانی تر تا غروب بگوید. »[ ۱]
شعرِ ترانه های تجربه پرستار را از جنبهٔ دیگری نشان می دهد: او تلخ است و از عواقب اقداماتش می ترسد.