ترارسانی نوری بینایی

ترارسانی نوری بینایی ( به انگلیسی: Visual phototransduction ) فرایند ترارسانی سیستم بینایی است که توسط آن نور برای ایجاد تکانه های عصبی در سلول های میله ای و سلول های مخروطی در شبکیه چشم در انسان و دیگر مهره داران تشخیص داده می شود. این متکی به چرخه بینایی، دنباله ای از واکنش های بیوشیمیایی است که در آن یک مولکول شبکیه ای متصل به اپسین تحت ایزومریزاسیون نوری قرار می گیرد، آبشاری را آغاز می کند که سیگنال تشخیص فوتون را می دهد، و به طور غیرمستقیم به ایزومر حساس به نور خود برای استفاده دوباره بازگردانده می شود. ترارسانی نور در برخی از بی مهرگان مانند مگس میوه به فرآیندهای مشابهی وابسته است.
سلول های گیرنده نوری که در بینایی مهره داران نقش دارند، میله ای، مخروطی و سلول های گانگلیونی حساس به نور ( ipRGCs ) هستند. این سلول ها دارای کروموفور ( 11 - cis - retinal، آلدئید ویتامین A1 و بخش جذب کننده نور ) هستند که به پروتئین غشای سلولی، اپسین، متصل است. میله ای ها با سطح نور کم سروکار دارند و بینایی رنگ را واسطه نمی کنند. از سوی دیگر، مخروطی ها می توانند رنگ یک تصویر را از طریق مقایسه خروجی های سه نوع مخروطی مختلف کدگذاری کنند. هر نوع مخروطی بهترین واکنش را به طول موج ها یا رنگ های خاصی از نور نشان می دهد، زیرا هر نوع دارای اپسین کمی متفاوت است. سه نوع مخروطی L, M و S هستند که به ترتیب به طول موج های بلند ( رنگ مایل به قرمز ) ، طول موج های متوسط ( رنگ سبز ) و طول موج های کوتاه ( رنگ مایل به آبی ) پاسخ بهینه می دهند. انسان ها دارای دید در روشنایی سه رنگ هستند که از سه کانال فرایند حریف تشکیل شده است که دید رنگی را امکان پذیر می کند. [ ۲]