ترئولیت یا تریولیت یک کانی سولفید آهن کمیاب با فرمول ساده FeS است. این عضو انتهایی غنی از آهن از گروه پیروتیت است. پیروتیت دارای فرمول ( ۰٫۲ تا Fe ( 1 - x ) S ( x = ۰ است که کمبود آهن دارد. از آنجایی که ترئولیت فاقد کمبود آهن است که به پیروتیت خاصیت مغناطیسی می دهد، ترئولیت غیر مغناطیسی است. [ ۴]
ترئولیت را می توان به عنوان یک ماده معدنی بومی روی زمین یافت، اما در شهاب سنگ ها، به خصوص شهاب سنگ هایی که از ماه و مریخ سرچشمه می گیرند، فراوان تر می باشد. این یکی از مواد معدنی یافت شده در نمونه های شهاب سنگی است که در ۱۵ فوریه ۲۰۱۳ در چلیابینسک به روسیه برخورد کرد. [ ۵] شدت نسبی ایزوتوپ های گوگرد در شهاب سنگ ها نسبت به کانی های زمین نسبتاً ثابت است، و بنابراین ترویلیت از شهاب سنگ Canyon Diablo به عنوان استاندارد بین المللی نسبت ایزوتوپ گوگرد، ( Canyon Diablo Troilite ( CDT انتخاب می شود.
شهاب سنگ های آهنی مبتنی بر آلیاژ FeeNieCo حاوی عناصر هستند مانند: P, S و C. وجود آنها منجر به تشکیل رسوب فسفیدهای آهن نیکل به شکل شرایبرزیت و رابدیت و/یا سولفید آهن و ماشین آهن نیکل می شود. [ ۶]
ترئولیت ساختار شش ضلعی دارد ( نماد پیرسون hP24، گروه فضایی P - 62c No 190 ) . سلول واحد آن تقریباً ترکیبی از دو سلول اصلی پیروتیت از نوع NiAs به صورت عمودی است که در آن سلول بالایی به صورت مورب جابجا شده است. [ ۷] به همین دلیل ترئولیت را گاهی پیروتیت - 2C می نامند. [ ۸]
ترئولیت در کندریت ها ممکن است در اثر واکنش گاز سحابی با فلزی آهن، نیکل، یا متبلور شدن از ذوب Fe - Ni - S در کندرول ها یا در طی پردازش ثانویه در سیارک ها، زیر ~ ۶۵۰ کلوین متراکم شده باشد. اینکه آیا هر دانه فلزی در کندریت ها نشانه های سحابی را حفظ کرده است یا نه، سؤال برانگیز است زیرا گوگرد به راحتی در طول دگرگونی و شوک بسیج می شود. [ ۹] ]
سقوط یک شهاب سنگ در سال ۱۷۶۶ در آلبارتو، مودنا، ایتالیا مشاهده شد. نمونه ها توسط دومینیکو ترویلی جمع آوری و مورد مطالعه قرار گرفتند که آخالهای سولفید آهن را در شهاب سنگ توصیف کرد. این سولفیدهای آهن برای مدت طولانی به عنوان پیریت ( به عنوان مثال FeS2 ) در نظر گرفته می شدند. در سال ۱۸۶۲، گوستاو رز، کانی شناس آلمانی، این ماده را تجزیه و تحلیل کرد و آن را به صورت استوکیومتری 1:1 FeS تشخیص داد و نام تروئیلیت را به رسمیت شناختن کار دومنیکو ترویلی به آن داد. [ ۴] [ ۱۰] [ ۱۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفترئولیت را می توان به عنوان یک ماده معدنی بومی روی زمین یافت، اما در شهاب سنگ ها، به خصوص شهاب سنگ هایی که از ماه و مریخ سرچشمه می گیرند، فراوان تر می باشد. این یکی از مواد معدنی یافت شده در نمونه های شهاب سنگی است که در ۱۵ فوریه ۲۰۱۳ در چلیابینسک به روسیه برخورد کرد. [ ۵] شدت نسبی ایزوتوپ های گوگرد در شهاب سنگ ها نسبت به کانی های زمین نسبتاً ثابت است، و بنابراین ترویلیت از شهاب سنگ Canyon Diablo به عنوان استاندارد بین المللی نسبت ایزوتوپ گوگرد، ( Canyon Diablo Troilite ( CDT انتخاب می شود.
شهاب سنگ های آهنی مبتنی بر آلیاژ FeeNieCo حاوی عناصر هستند مانند: P, S و C. وجود آنها منجر به تشکیل رسوب فسفیدهای آهن نیکل به شکل شرایبرزیت و رابدیت و/یا سولفید آهن و ماشین آهن نیکل می شود. [ ۶]
ترئولیت ساختار شش ضلعی دارد ( نماد پیرسون hP24، گروه فضایی P - 62c No 190 ) . سلول واحد آن تقریباً ترکیبی از دو سلول اصلی پیروتیت از نوع NiAs به صورت عمودی است که در آن سلول بالایی به صورت مورب جابجا شده است. [ ۷] به همین دلیل ترئولیت را گاهی پیروتیت - 2C می نامند. [ ۸]
ترئولیت در کندریت ها ممکن است در اثر واکنش گاز سحابی با فلزی آهن، نیکل، یا متبلور شدن از ذوب Fe - Ni - S در کندرول ها یا در طی پردازش ثانویه در سیارک ها، زیر ~ ۶۵۰ کلوین متراکم شده باشد. اینکه آیا هر دانه فلزی در کندریت ها نشانه های سحابی را حفظ کرده است یا نه، سؤال برانگیز است زیرا گوگرد به راحتی در طول دگرگونی و شوک بسیج می شود. [ ۹] ]
سقوط یک شهاب سنگ در سال ۱۷۶۶ در آلبارتو، مودنا، ایتالیا مشاهده شد. نمونه ها توسط دومینیکو ترویلی جمع آوری و مورد مطالعه قرار گرفتند که آخالهای سولفید آهن را در شهاب سنگ توصیف کرد. این سولفیدهای آهن برای مدت طولانی به عنوان پیریت ( به عنوان مثال FeS2 ) در نظر گرفته می شدند. در سال ۱۸۶۲، گوستاو رز، کانی شناس آلمانی، این ماده را تجزیه و تحلیل کرد و آن را به صورت استوکیومتری 1:1 FeS تشخیص داد و نام تروئیلیت را به رسمیت شناختن کار دومنیکو ترویلی به آن داد. [ ۴] [ ۱۰] [ ۱۱]
wiki: ترئولیت