تذروی ابهری

[ویکی فقه] تَذَرْویِ اَبْهَری، از شاعران پارسی گوی شبه قارۀ هند در سده ۱۰ق/۱۶م می باشد.
موطن اصلی او ابهر است، ولی گروهی وی را از قزوین می دانند.
هاشمی سندیلوی، احمدعلی، مخزن الغرائب، ج۱، ص۴۰۴، به کوشش محمدباقر، لاهور، ۱۹۶۸م.
وی در جوانی به سیاحت روی آورد. نخست به عثمانی سفر کرد و در آن جا به خدمت سلطان عثمانی رسید و در پناه خواندگار و فرزندان وی، مدتی روزگار گذراند
رازی، امین احمد، هفت اقلیم، ج۳، ص۱۹۴، به کوشش جواد فاضل، تهران، ۱۳۴۰ش.
تذروی در سرودن غزل و مثنوی تبحر داشت.
نفیسی، سعید، تاریخ نظم و نثر در ایران و در زبان فارسی، ج۱، ص۵۴۱، تهران، ۱۳۴۴ش.
...