تخصر

لغت نامه دهخدا

تخصر. [ ت َ خ َص ْ ص ُ ] ( ع مص ) دست بر تهیگاه نهادن. || مِخْصَرة بدست گرفتن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ). فی الحدیث : المتخصرون یوم القیامة علی وجوههم النور؛ ای المصلون باللیل ، از آن رو که چون خفته شوند دست های خود بر تهیگاه خویش نهند. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] تخصّر به معنی گذاشتن دست بر تهیگاه و تکیه کردن بر آن یا گذاردن دست بر بالای ران و تکیه دادن بر آن است که در باب صلات از آن بحث شده است.
تخصّر یعنی گذاشتن دست بر تهیگاه و تکیه کردن بر آن یا گذاردن دست بر بالای ران و تکیه دادن بر آن.
تخصر در فقه
از تخصّر به معنای دوم به تورک نیز تعبیر شده و از آن به هر دو معنا در باب صلات سخن رفته است.
تخصّر- به هر دو معنای یاد شده- در نماز کراهت دارد.

پیشنهاد کاربران

بپرس