تخریب خلاق

تخریب خلاق ( به آلمانی: schöpferische Zerstörung ) ، که گاه به عنوان طوفان شومپیتر شناخته می شود، مفهومی در اقتصاد است که در دهه ۱۹۵۰ توسط اقتصاددان اتریشی جوزف شومپیتر[ ۱] مطرح شد. شومپیتر این مفهوم را از نظریات کارل مارکس مشتق کرده و به عنوان یک تئوری در توضیح نوآوری اقتصادی و چرخه کسب وکار مطرح کرد. .
به گفته شومپیتر، «طوفان نابودی خلاق» «روند جهش صنعتی را توصیف می کند که بی وقفه ساختار اقتصادی را از درون انقلابی می کند، بی وقفه قدیمی را نابود می کند و یک جدید را ایجاد می کند». [ ۲] در نظریه اقتصادی مارکسی این مفهوم بیشتر به فرآیندهای مرتبط با تجمع و نابودی ثروت در سرمایه داری مربوط می شود. [ ۳] [ ۴] [ ۵]
جامعه شناس آلمانی ورنر سومبارت[ ۱] با اولین استفاده از این شرایط در کار خود Krieg UND Kapitalismus ( جنگ و نظام سرمایه داری، ۱۹۱۳ ) معتبر شده است. [ ۶] با این حال، در کار قبلی مارکس، ایده نابودی خلاق یا نابودی ( آلمانی: Vernichtung ) دلالت بر این دارد که سرمایه داری نه تنها دستورهای اقتصادی قبلی را از بین می برد و مجدداً تنظیم می کند، بلکه باید بی وقفه از ثروت موجود ( چه از طریق جنگ، سرپیچی یا از بین بردن ) بی ارزش کند.
در کاپیتالیسم، سوسیالیسم و دموکراسی ( ۱۹۴۲ ) ، جوزف شومپیتر با مطالعه دقیق تفکر مارکس ( که به کل قسمت اول کتاب اختصاص داده شده است ) این مفهوم را توسعه داد، و و در قسمت دوم استدلال کرد اینکه نیروهای خلاق - مخرب سرانجام توسط سرمایه داری رها شدند منجر به فروپاشی آن به عنوان یک سیستم می شود ( به تصویر زیر مراجعه کنید ) . [ ۷] با وجود این، این اصطلاح متعاقباً محبوبیت خود را در اقتصاد اصلی به عنوان توصیف فرایندی از قبیل کاهش به منظور افزایش کارایی و پویایی یک شرکت به دست آورد. با این حال، استفاده از مارکسی ها در کار دانشمندان علوم اجتماعی مانند دیوید هاروی، [ ۸] مارشال برمن، [ ۹] مانوئل کاستلز[ ۱۰] و دانیل آرشیبیگی حفظ و توسعه یافته است. [ ۱۱]
اگرچه اصطلاح مدرن «تخریب خلاق» به صراحت توسط مارکس به کار نمی رود، اما تا حدود زیادی از آنالیزهای وی ناشی می شود، به ویژه در کار ورنر سومبارت ( که انگلس او را به عنوان تنها استاد آلمانی که سرمایه مارکس را درک کرده است توصیف می کند ) ، [ ۱۲] و. جوزف شومپیتر، که به طور گسترده در مورد منشأ ایده در کارهای مارکس بحث کرده است.